Als camperplek is dit toch wel “Leckerbissen” voor zowel bootjes- als vliegtuig liefhebbers. Om even met het laatste te beginnen.
Met een hoop geraas landt er een militair vliegtuig, achter ons op het kleine vliegveldje,
draait weer terug naar het begin van de baan en stijgt weer op. Een ‘vaste’ bewoner van deze camperplek kan mij vertellen dat dit een ‘normale’ exercitie is. Dagelijks schijnt dit voor te komen omdat dit een soort oefen vliegveld is, voor zowel het leren landen en opstijgen, als wel het zogenaamde ‘doorstarten’. Hierbij wordt aangevlogen en wordt er een zogenaamde ‘touchdown’ gemaakt en weer opgestegen.
Deze zelfde ‘liefhebber’ heeft mij ook al opmerkzaam gemaakt op een Android app, waar je de scheeps bewegingen op het NOK met behulp van je Smartphone kan volgen. Zo ontdekten we ook dat gister rond 23.00 uur er een gigantisch Cruiseschip gaat passeren. Op dit moment volg ik de “Saga Pearl II” live via de app .
Alle ‘volgers’, en ook ik, worden overvallen als een Squadron van 4 Engelse Marine schepen passeert. Maar natuurlijk hebben deze militaire vaartuigen hun AIS niet aan staan. Het gaat voor deze mannen en vrouwen, naar Kiel, waar ze de ‘Queen from England’ zullen gaan begeleiden die op dit moment een bezoek aan Duitsland brengt. (Grappig is dat Ali, die de foto maakt, wordt gegroet. Inzoomen en je ziet het).
Maar een beetje voor de camper zitten is er natuurlijk niet bij. Rendsburg is zo dichtbij, daar zullen en moeten we ‘even’ kijken. Het is tenslotte maar 5 km fietsen, dus dat kan hem de “kop niet kosten”. Daar komt nog bij dat Ali levendige herinneringen heeft aan Rendsburg en ze begint dan ook vol enthousiasme te vertellen over de liften, waar we met de fiets in konden en het pleintje, waar kinder speel toestellen stonden?…… Ik weet het niet zeker, maar volgens mij begint ze te hallucineren. Daarentegen heb ik geen enkele, maar dan ook geen enkele herinnering aan deze stad. “Weet je dan niet meer dat we onze badjassen, tijdens de opheffings uitverkoop, bij Herti hebben gekocht?” Ik moet toch maar eens met een arts gaan praten, want zo kan het niet langer met haar.
Enfin, de luchten zijn dreigend en zwanger van de regen, dus beginnen we aan onze 5 km lange fietstocht. Na 5 km is Rendsburg nog steeds niet in zicht, maar gelukkig komen we een bordje tegen, waar op staat dat Rendsburg nog 8 km is. Als het dan ook nog eens gaat regenen, weet ik het zeker. Dit komt niet meer goed.
Wij fietsen aan de ene kant van het Nord-Ostseekanal en Rendsburg ligt aan de andere kant, maar gelukkig stuiten we op een lift, een lift? “Ja, dat zei ik toch al?” Er zijn van die momenten…….
Eenmaal beneden fietsen we onder het NOK door. “Precies zoals ik het mij herinner” schalt het door de lange tunnel.
Creativiteit kun je de Rendsburgers niet ontzeggen, beelden en zelfs de afrastering heeft een wollen pakje aan gekregen.
In het centrum plof ik op een bankje, terwijl Ali uitroept, “kijk zoals ik het mij herinner” en “Zie je daar Herti, die allang is opgeheven?” Het is om “gek” van te worden, maar misschien is “worden” wel een hoop die ik in mezelf uitspreek en ben ik het allang?
