Dwars over, dat is de beste beschrijving voor vandaag, van Vedersø Klit naar Ebeltoft, van pal west naar pal oost. De temperatuur is hier minimaal 3 graden hoger dan aan de Westkust, simpelweg omdat de Westenwind in Vedersø Klit pal van zee komt en hier in Ebeltoft eerst opgewarmd wordt door de aardwarmte.
Ali doet haar stinkende best om onderweg de lupines op de foto te nemen, met wisselend resultaat. In de buurt van Silkeborg hebben ze een nieuwe brug aangelegd en dan is het ook wel handig dat daar een weg naartoe loopt. Dit levert een enorme werkput op waar we met gematigde snelheid langs moeten.
Let ook even op de dreigende luchten, die niet veel goeds voorspellen.
En dan de Blushøj Camping, ten eerste doet de camping mij denken aan een TeleTubbie landschap, je weet wel, van die glooiende heuveltjes waar die gekke beestjes over en vanaf rollen. Nou zo ziet het eruit. Maar het uitzicht, werkelijk en letterlijk, adembenemend. Onder ons, een meter of 15 lager begint het Kattegat waarvan aan de overkant Zweden ligt.
Ebeltoft staat bekend om zijn smalle straatjes met kinderkopjes en vakwerkhuizen. In het oude stadhuis, uit 1576, worden veel huwelijken voltrokken.
De bruidsparen komen hier vanwege de romantische sfeer. Het stadje blijkt een goede mix te zijn tussen cultuur, historie, nieuw en modern.
We gaan het allemaal beleven.
Even een kleine Update;
Helemaal blij met ons mooie uitzicht, zet ik de GoPro camera op om een mooie Timelaps van de overvliegende wolken te maken. Er wordt dan om de 60 seconden een opname gemaakt, die ik later tot een filmpje kan fabrieken. Na een klein half uurtje, er zijn dan ongeveer 24 opnames gemaakt, komen de buurtjes, van de voor ons staande caravan, terug. Tot mijn stomme verbazing en ergernis, plant hij zijn autootje pal voor onze neus en dus in mijn beeld neer. Ik haal even diep adem en onder een “rustig aan” van Ali, vraag ik de buurman vriendelijk of hij zijn auto een metertje naar achteren kan zetten omdat ik bezig ben met opnames van de zee. “Misschien kunt U hem achter Uw caravan zetten?” probeer ik nog, “Daar is ook nog een heleboel ruimte?” Als antwoord krijg ik, met een onvervalst Limburgs accent, “Nou, dit is anders wel MIJN perceel”. En inderdaad, tussen zijn auto en mijn camper is nog 2 centimeter over. Als ik weer binnen zit en de camera ontmantel, komt de caravan bezitter, kennelijk aangezet door zijn vrouw, met de optie de auto ‘eventjes’ achteruit te zetten. Maar ja, mijn lontje is inmiddels op gesmeuld.
Klik op de onderstaande link voor het filmpje, tot deze werd onderbroken.
Dit zijn onze Limburgse buurtjes en ons nieuwe uitzicht.
