Half negen zou de wekker gaan, maar de oudjes zijn weer wat vroeger wakker. Na het ontbijt wordt de boel reisklaar gemaakt, de rekening betaalt en racen we naar de eerste de beste Lidle om alle lege bierflesjes in te leveren, “want daar word ik gek van”, aldus Ali. Ik probeer nog wat whisky in te slaan maar dat komt niet door de ballotage commissie. Ook mag ik de “Hefe Weizen” weer terug in het schap zetten, want je moet het allemaal wel kunnen bergen, nietwaar
? Het lijkt wel of Duitsland langs alle grenzen windmolens heeft geplaatst, want ook hier kom je ze in grote getale tegen.
En ze zijn, zeker met deze wind, uiterst rendabel. Wel constateren we nieuwe types, die veel langzamer draaien.
En dan, onder veel vertoon van vlaggen en borden, rijden we Denemarken binnen. En het eerste Deens wat we leren is “Afstribning mangler” wat zoveel betekent als “belijning ontbreekt”. Ali brengt mij ondertussen op de hoogte van de geldende regels in het Deense verkeer. Zo mag je andere weggebruikers “niet natspatten” als het regent. Nu is dit mijn vertaling van de regel, die geldt bij een nat wegdek.
De afbakening van de dorpen en stadjes doet ons sterk denken aan de manier die ze ook in Marokko gebruiken. Aan weerszijden van de weg een toren die de grens aangeeft. Het moet gezegd, in verhouding tot Duitsland zijn de wegen een verademing. Ze liggen niet zo extreem op “afschot” zoals in Duitsland, zodat ik niet de gehele weg aan het stuur moet hangen om te voorkomen dat ik van de weg raak. Hier kan ik met losse handen rijden, maar ja, als ik dat doe begint Ali te gillen. Er is ook altijd wat. En dan is daar Esbjerg.
Esbjerg is een stad en gemeente in de Deense regio Zuid-Denemarken. De plaats telt ruim 71.129 inwoners. Esbjerg ligt aan de westkust van het schiereiland Jutland. Het is de op vier na grootste stad, maar wel de grootste havenstad van Denemarken. Tot de bouw van de havenstad werd in 1868 door de Deense regering besloten nadat Denemarken, door de Tweede Duits-Deense Oorlog (1864), de hertogdommen Sleeswijk en Holstein was kwijtgeraakt en daarmee ook Altona, zijn grootste Noordzeehaven. De Denen zijn nu nog steeds niet dol op Duitsers, in winkels prefereren ze over het algemeen het Engels. Nadat Esbjerg een spoorwegaansluiting kreeg is het tot bloei gekomen. Visserij en zeevaart uit naburige plaatsen vestigden zich te Esbjerg, waardoor de plaats snel groeide. De laatste jaren neemt het belang van de visserij af. Esbjerg is nu een belangrijke haven voor offshore.
De fietsen gaan van de camper, de dikke truien gaan aan, want het is 13 graden en de wind maakt het nog frisser.
Onderweg naar Esbjerg rijden we langs het “Nationalpark Vadehavet” waar ook deze 4 heren over uitkijken. Ze zijn groot, heel groot, want let maar op het mannetje eronder!
Volgens de verhalen ligt de camping 4 kilometer van de stad, maar in het centrum aangekomen staat er 7.2 kilometer op de teller. Allereerst duiken we een Telia winkel binnen. Telia is een Internet Provider waar ik een prepaid kaartje koop voor 3 Gb internet voor 129 kronen, omgerekend is dat 17.40 euro.
Daarna duiken we het “Gerechtsgebouw” in en niet omdat we ons schuldig voelen, maar het Deense VVV is hier gevestigd. Terwijl ik comfortabel bij een haardvuur, op een beeldscherm, de telefoon van Ali voor de komende maand als constante WiFi-Hotspot configureer, plundert Ali de gehele VVV aan boeken vol fietspaden en bezienswaardigheden van Esbjerg.
Dat wordt morgen werken…..
