Het is warm, erg warm, maar we hebben een plekje waar je U tegen zegt. Dat het een ‘See’ is en wat dat precies is, hoef ik nu niet meer uit te leggen, hoop ik. De bedoeling was om zondag de reis naar huis weer aan te vangen, vanuit deze camping. Het is nu nog 150 km naar Grun en dat kunnen we in 2 uurtjes doen. Er ‘was’ enige haast, bij mij, omdat ik eindelijk de stoute schoenen heb aangetrokken om eens een vraag neer te leggen bij de fabrikant van mijn PowerWifi antenne. De prestaties vallen nogal tegen en na 1 jaar dacht ik, kom ik deel mijn teleurstelling eens met de PowerWifi boys. En zowaar, het antwoord laat niets te wensen over, “opsturen en wordt gratis nagekeken”. Dus dacht ik, snel naar huis, opsturen en dan kan dat ding mooi weer mee naar Gasselte. Want de kleinkinderen kunnen absoluut niet, ik herhaal, absoluut niet zonder Wifi. Voor de duidelijkheid, “ Opa zelf ook niet” .
Maar dan kom je aan een heerlijk meertje te staan, waar van alles is te doen is. Er wordt in de ene hoek gezwommen en in een andere hoek wordt er met, op afstand bestuurbare bootjes, gespeeld.
Ik zelf heb me terug getrokken in de schaduw onder de luifel, waar het heerlijk toeven is, zeker als zo nu en dan een vlaagje verfrissende wind langskomt. Dit alles draagt er toe bij om onze terugreis van zondag naar woensdag te verleggen. Zeker gezien de warmte verwachtingen.
Terwijl ik dit verhaaltje, buiten onder de luifel, zit te tikken, verzamelt er zich een aantal mensen om mij heen. Wat ik aan het doen ben. Ali komt uit de , veel te warme, camper en bemoeit zich met het het gesprek. “Of ze wel eens van de ‘berühmte Schriftsteller’ die “Europa” heeft geschreven, hebben gehoord”. En daadwerkelijk er is iemand die ‘Geert Mak’ kent en ook direct herkent en begint om een handtekening te vragen.
Ik zei al dat het warm is, toch? Of is het mijn fantasie die met me op de loop gaat, want aan die 3 “Hefe Weitzen” kan het mijns inziens niet liggen.
