Om een verhaal van de dag te beginnen, terwijl je vooraf weet niet alles te kunnen vertellen, laat staan het te laten zien is frustrerend. Ik begin er toch maar aan en zie wel waar het strandt. Ebeltoft ligt 4 km verderop en hoe het kan weet ik niet, maar wij doen er 8 km over. Je fietst Ebeltoft binnen en even later er weer uit, even verderop kom je dan weer een bord tegen met Ebeltoft 3 km. Maar het moet gezegd, het is de moeite meer dan waard. We zetten de fiets achter “Det Gamle Rådhus” en nemen even een kijkje. Nou even? Een compleet museum is er in gevestigd, over hoe het in vroeger dagen eraan toe ging. Compleet met boeien en geweren, de pijpen die de raadsheren rookten tijdens een gemeente vergadering, je kunt het zo gek niet bedenken het is er.
Dan is “Det Gamle Rådhus” beroemd om de vele bruidsparen,
nou als wij het pand verlaten worden we overlopen door het bruidspaar en een allerliefst bruidsmeisje.
We wandelen verder door het stadje met zijn betoverende mooie huisjes , treden zonder erg een klein en kleurrijk huisje binnen. Een vriendelijke mevrouw vraagt waar we vandaan komen en aansluitend welke taal we spreken, om ons daarna te vertellen dat we in een van de oudste “Wol- en Stof ververijen” staan. In deze fabriek ontspint zich het leven en werken vanaf het jaar 1100 na Christus.De laatste “verver” overleed in 1959. Alles, maar dan ook alles is bewaard, woonkamer, slaapkamer, keuken, werkplaats, stookhok, verf hok, eigenlijk teveel om op te noemen.
Later ontdekken we de ware reden van het bewaard blijven van al deze spullen. Dit komt doordat de stad lang door armoede werd geplaagd. Hierdoor zijn er geen moderne spullen de stad binnen gekomen en was er geen geld om nieuwe huizen te bouwen. Verder is dit stadje altijd verschoond gebleven van oorlogen, zodat veel huizen bewaard zijn gebleven.
Morgen besteed ik aandacht aan het grootste houten “Fregat” van Europa en niet te vergeten het door ons bezochte “Glasmuseum”.
