Holzminden 37

Gisteravond, tijdens het eten, stopt er achter ons, nog wel op het pad, een enorme camper. We schatten het monster op zo'n 10 meter. Achter ons is vanmiddag een plek vrijgekomen en daar willen ze perse staan. Alleen is daarvoor de plek een beetje te krap, maar daar hebben de eigenaars van de camper een oplossing voor. Ze verzoeken de beide campers, achter ons, een eindje achteruit te rijden, zodat zij zich ertussen kunnen proppen. Beide vissermannen weigeren kennelijk, want het echtpaar meldt zich bij onze deur. Of ik wel even ruimte wil maken, zodat hij in de plek kan draaien. Nu lukt dat niet, want mijn "Moped" staat in de weg. Hij denkt dat er een scooter onder het kleed staat in plaats van onze fietsen. Als ik het zo inschat, kunnen wij het wel vergeten dat we onze fietsen op de drager krijgen. Laat staan dat we donderdag van onze oprijblokken achteruit kunnen rijden, als we vertrekken. Mevrouw ziet mijn twijfel, vindt ons "kein nette Menschen" en rent naar de receptie, maar keert onverrichte zaken weer terug. Kennelijk wil de receptie haar handen ook niet aan dit probleem branden. Ik geef toe dat in dit voorval ook wel een beetje het Callimero" effect meespeelt.

Over branden gesproken, de hemel lijkt gisteravond ook wel in brand te staan en natuurlijk moet Hoofd-zonsondergang daar een foto van maken.

De afgelopen twee dagen hebben we een Nederlandse buurman gehad. Weliswaar op een fiets en sliep hij in een tentje, maar toch. Hij maakt een hele tour van Maarsen naar Berlijn en dan naar Kopenhagen. Ik vind het knap zo op je 71 ste. Hij heeft kennelijk wat veel bagage mee, want hij stuurt 2,5 kilo per post weer terug naar huis. Als hij het stadje in is, om het op de post te doen, begint het onbedaarlijk hard te regenen, terwijl hij zijn tent wagenwijd open heeft staan. Wij ruimen zijn spullen maar even op en sluiten zijn tentje. Kan hij in ieder geval vannacht droog slapen. Vanmorgen, nadat hij zijn telefoon bij ons heeft opgeladen, strompelt hij de bult op, met zijn karretje achter zich aan om richting Goslar te fietsen.  

Al weken lang zien wij een solitaire zwaan in een meertje in de buurt van Lüchtringen zwemmen. Normaal zijn zwanen altijd samen. Zwanen zijn grote langlevende vogels, maar ze gaan vroeg of laat toch dood. De achtergebleven partner is dan echt van slag en vaak duurt het tot het volgende broedseizoen voor hij of zij een nieuwe partner zoekt.
Maar ze zoeken dus wel een nieuwe partner! Vogels zijn, net als mensen, heel kieskeurig als het om hun partner gaat. Vandaag zien we hem of haar hier in de Weser zwemmen. Het moet haast wel om diezelfde zwaan gaan.