Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat nu de maan zo dicht bij de aarde staat, het zoveel invloed op mij heeft dat ik er ziek van word. Maar toch is dat laatste het geval. Na de voetbalwedstrijd, Nederland-Wales, voel ik mij ineens hondsberoerd. Zo slecht was het spel van Nederland nou ook weer niet.
Maar mooi is de zogenaamde superaardbeienmaan vannacht wel, ondanks dat ik me steeds beroerder ga voelen.
Een lang verhaal kort, als de maag leeg is, is het leed voor het grootste deel ook weer geleden. Alleen voel ik mij vandaag een beetje "gammel".
Morgen is het in Duitsland Sacramentsdag, ook wel Corpus Christi genoemd en dat wordt hier gevierd met een vrije dag. Dus halen we nog even iets extra's in huis, just to be save.
Oh ja, vergeet ik bijna weer te vertellen. Gisteren spreek ik Christoph aan: "Willen jullie ons daar weg hebben?" Hij schrikt kennelijk van deze "directheid", die Duitsers niet zo gewend zijn. "Ja, euh, nou eigenlijk niet, tenminste, meer......" Het verhaal komt erop neer, dat er mensen waren die deze plek hadden gereserveerd..
Grappig, want diegene die over die reserveringen gaat is Wilfried en juist die vertelde mij dat we de hele maand konden blijven staan. Maar juist, toen Wilfried mij vertelde dat we weg moesten, melden die mensen zich bij Christoph af. "En nu?", vraag ik nog voor alle zekerheid. "Jullie kunnen blijven staan" is het antwoord. "Dus de hele maand?"...... "Stimmt!, die ganse Monat. "
Na de lunch, ja ook wij lunchen, word ik door Hoofd-beweging op de fiets gesleurd, want wat er ook gebeurt, gefietst gaat er worden.
Het gekke is, hoe vaak we hier ook langs komen, het verveelt nooit. Zeg nou zelf, het is hier ook prachtig.
Ik beschouw mezelf ook als een "vrucht" van deze aarde, dus God zal ook mij wel zegenen.
Nu ben ik al gezegend met een Goddelijke vrouw, dus mij hoor je niet klagen.
