De buurtjes zijn vertrokken en verheugen zich erop om ons aanstaande donderdag weer te zien. Dan staan ze wel weer op hun "eigen" plek, zo meldt mevrouw. Ze zijn erg voorkomend en heel, heel, vriendelijk, alsof je verre familie bent.
Gistermiddag komt er een vlot aan dobberen en met veel bombarie wordt er hier aangelegd. Deze keer geen jongelui maar een groep ouderen, die met elkaar op avontuur zijn. Wij verbaasden ons al waarom de fietsers hun tentje zo ver deze kant opzetten, maar dat wordt duidelijk als deze groep hun tenten uitpakt.
Kennelijk hebben zij de plek al van tevoren besproken en is er ruimte voor twee grote tenten gelaten.
Trouwens, als het gaat waaien wordt duidelijk dat dit ook Mennonieten zijn, zoals de groep jongelui van vorige week, want hun vlag ontplooit zich en wordt zichtbaar en duidt daarop. De groep is heel erg op zichzelf, totdat ze vanmorgen weer vertrekken. Er wordt gezwaaid, alsof dit het allerlaatste is wat ze gaan doen. Ik verbaas me over al deze onverwachte uitbundigheid.
Hoofd-fotografie ontdekt een "tent op pootjes". Het vertuut (geval) is zo hoog dat meneer een opstapje nodig heeft om in zijn tent te komen.
Dan de nieuwe ontwikkelingen op het gebied van trekkerstentjes. Tegenwoordig doe je al niet meer mee als je de tent op moet zetten met behulp van tentstokken. Nee, de trend is dat je lichtgewicht buigzame baleinen door de tent steekt. Dan het luchtbed. Het lijkt op een afstandje op een lakenzak, maar je kunt het opblazen en dat doe je dan weer met een heel dunne zak. Daar schep je lucht in en rolt hem vanaf boven op, om zo je luchtbed te vullen.
Terwijl we hier in Holzminden steunend en puffend de warmte ondergaan, gister 35 graden, vandaag 26 graden, horen we dat het in het Noorden van Nederland tegenvalt. Nat winderig en 20 graden, we hebben met jullie te doen.
Ik verlaat nu weer de camper, waar het 29 graden is.
