Noorbeek 9

 Hoofd-campings zit al uren in de ACSI boeken te snuffelen, want de vraag begint zich op te dringen "waar naartoe". Maar dat valt "voor den drommel" nog niet mee. De meeste campings gaan pas op of na 1 april open, dus is de camping-spoeling dunnetjes. Natuurlijk komt ook de vraag naar boven "waarom blijven we hier niet?" Al met al, er is nog geen beslissing genomen!

Als je zo met andere campings bezig bent, bekruipt je het gevoel van: "is de volgende plek wel net zo mooi?"

Dat is natuurlijk de aangewezen aanleiding om de fietsen onder zeil weg te halen en nog een rondje te maken in deze prachtige omgeving. We volgen, min of meer, een knooppuntenroute, die we bij de eerste de beste kruising al uit het oog verliezen. Op goed geluk vervolgen we onze weg en komen pardoes weer op de goede weg terecht.

Voor Noorderlingen, die aan het vlakke land gehecht zijn, valt ook hier, in het zuidelijkste puntje van Limburg, nog voldoende om van te genieten.

Vanuit de verte zie ik dit vreemdsoortige gebouwtje staan. Voor een kerk is het wat aan de kleine kant, voor een kapelletje ruim bemeten. Ik neem met opzet, in de foto, het "gelijkwaardige kruising" bord mee, want dat belooft in dit landschap nooit veel goeds. Links van de weg staat inderdaad een kruis verscholen en mijn inschatting is dat een jong iemand hier zijn leven heeft gelaten.

Het gebouw is, ondanks het formaat, een kapel. De toegangsdeur is zwaar vergrendeld en er staat 1 stoel. 

Dan doet de overkant, bij de bewegwijzering, een stuk vrolijker aan. Het is een waterput, waar in vroeger tijden water uit de diepte opgevist kon worden. Ook dit object is hermetisch afgesloten, om vandalen de weg te versperren.

Even later rijden we pardoes op het vervallen Klooster van Hoogcruts af, waarbij we door het groene bord worden opgeroepen om "vriend van Hoogcruts" te worden en zo door middel van donaties het klooster te behouden van de totale ondergang.

Ik denk dat ze al een aardig stuk op weg zijn, nu nog even een dak erop!

Dan nog even een persoonlijke deceptie. Trouwe lezers van deze blog weten dat ik een grote fan ben van Hefe Weitzen. Wie schetst dan ook mijn vreugde als ik in de Lidl van Eijsden mijn "eigen" Perlenbacher Weissbier ontdek. Dus voor dorstige middagen worden 5 blikjes ingeslagen.

Gisteren gaat de eerste open en bij de eerste slok schrik ik. Het is anders, heel anders, dan dat ik gewend ben. Een bittere nasmaak verpest mijn Hefe Weitzen beleving. Gisteren geef ik de brie nog de schuld. Vanmiddag neem ik eerst een slok, voordat ik aan de brie begin. Jammer. 

Oké, oké, Hefe Weitzen wordt als vrouwenbier bestempeld, maar voor mij hoef je het dan niet persé meer mannelijk te maken!