Gisteravond besluiten we een hapje in het restaurant te nuttigen. Het wordt trouwens een pizza die nog lang op zich laat wachten. Want hoe lang duurt zoiets om in een magnetron te laten verhitten? Niets is minder waar, het ding wordt vers gemaakt. De 4 soorten kaas kan ik niet helemaal determineren, maar ik krijg hem naar binnen en met smaak. Ik maak mij wel ongerust over de vette kaas en dat ik daar vannacht last van ga krijgen.
Zoals gezegd, het is even wachten, maar het uitzicht op de Middellandse zee vergoedt veel, vindt Hoofd-uitzicht.
Voor alle nieuwsgierigen onder ons, ik heb geen enkel probleem met mijn maag gehad, vannacht.
Half zeven gaat vanmorgen de wekker, want Hoofd-gas wil nog even de gastank vol laten gooien, want "we gaan de kou weer in!", zo laat ze weten. Rustig aan ontbijten want de poort gaat pas om half acht open. Kortom, het gaat relaxed. Trouwens om even voor zevenen, als het langzaam licht wordt, geven de vogeltjes, met z'n allen, een prachtig concert, genieten.
Als we de camping om half acht afrijden worden wij getrakteerd op dit prachtige uitzicht van een opkomende zon.
Het gas metertje geeft soms even een volle tank aan, dus het besluit valt dat we niet gas gaan innemen. Dat scheelt een hele omweg.
Kwart voor acht in Oliva, betekent een file, die ook nog eens in de hand wordt gewerkt door de vele verkeerslichten. Wij treffen gelukkig een soort "groene stroom" en kunnen lekker doorrijden.
Hoofd-botanica ontdekt dat de mimosa in bloei staat en raakt daar niet over uitgepraat.
Even verderop lijkt de wereld in brand te staan en bekruipt ons even de angst dat het een voertuig is en er een file gaat ontstaan. Maar het valt mee, het is een boertje die zijn overtollige rommel aan het verbranden is. Dit moet je in Nederland niet proberen, zeker zo pal langs de snelweg.
Hier vangt Hoofd-fotografie nog net het klooster in de buurt van Benicassim, genaamd Carmelitas uit de 17e eeuw. Het ligt in het natuurpark "de las Palmas".
Tijdens een rustpauze komt een hele familie katten op ons af. Kennelijk hebben die hier op de parkeerplaats een habitat gevonden waar te leven valt van de restjes van de parkeerders.
Op de AP7 is sinds 3 jaar de Peago afgeschaft, maar nog steeds zijn niet alle poortjes verwijderd, Mañana Mañana
, typisch Spaans.
Deze twee prachtige plaatjes van de Pyreneeën, gemaakt door Hoofd-beeldende kunst, wil ik U niet onthouden.
We staan "te plak" op een "Aire de Camping-car", dus een camperplaats voor de camping. Als we aankomen, worden we welkom geheten door een alleraardigste dame, gewapend met een telefoon. Hierop spreekt ze steeds zinnen in het Frans in, vervolgens dan de telefoon tegen mijn oor drukt, waaruit dan een Nederlandse vertaling komt. Maar als ik haar vraag "Quelle direction le sud?" (dit in verband met het uitrichten van de schotel) is ze helemaal van het padje. "Nee, zij komt uit het Noorden. Oke, waar is dan het Noorden? Ze wijst een richting op en is de andere kant dus het zuiden, hartelijk dank.
