Hoe een kort ritje naar de bakker in Voeren, een 20 km lange tocht wordt naar Eijsden. "We hebben alleen nog maar wat brood nodig" luidt het verdict van Hoofd-broodzaken. "In Voeren zit een goede bakker, dus daar halen we "even" brood.
Maar allereerst genieten we van de prachtige bloeiende boom, waarvan we de naam even schuldig moeten blijven, maar mooi is hij, of zij. Het geeft je het gevoel dat de lente nu echt onderweg is. Nog even de komende week doorbijten en dan.......
Onderweg naar Voeren krijgen we dit prachtige landhuis in het zicht.
De 3.2 kilometer, steil naar beneden heeft als resultaat dat we voor een gesloten deur komen te staan. Het gekke is dat de bakkerij, even verderop, ook pas op woensdag weer open gaat en die in Noorbeek ook. Kennelijk eten de Limburgers en de mensen in Wallonië op maandag en dinsdag geen brood, maar drinken ze een biertje, dat is tenslotte ook 6 boterhammen.
Is dat misschien ook de reden dat er op het plein een beeld staat van de "Waggelaar¨, je weet het niet!
Bij de plaatselijke "supermarkt" struinen we de gehele toko af, op zoek naar een brood. Het enige wat meneer te bieden heeft is brood dat je nog in de oven moet afbakken. Bij Hoofd-voeding slaat een lichte paniek toe en ze scoort, in godennaam, maar een pak Madelines. De meneer achter de kassa, van wie zijn wieg zeker niet in Wallonië heeft gestaan, merkt dat we op zoek zijn naar brood. Hij verontschuldigt zich, in een soort Frans wat alleen met een talenknobbel te ontcijferen is, dat hij maar 2-3 bezoekers per dag heeft en daar geen brood voor kan inslaan.
Terwijl Hoofd-route, met zichzelf staat te overleggen, vraag ik mij af waarom 4 appartementen tegelijkertijd te koop staan bij dezelfde makelaar. Of ze hebben een onoverkoombare ruzie met elkaar gehad of er ligt een andere reden aan ten grondslag.
Zoals eerder gememoreerd, alle omliggende dorpen hebben geen bakker, of zijn tot woensdag dicht. Dus besluit Hoofd-lekkeredingen om naar Eijsden door te gaan en daar in de Lidl alle benodigdheden maar in te slaan.
Na de 7 extra kilometers en het tijdstip, nuttigen we eerst maar eens een heerlijke uiensoep. De cappuccino is geen succes, dus laat ik die maar staan. Hoofd-cappuccino krijgt een nieuwe: "want misschien is er een boon blijven steken!" Je gelooft het niet, maar dat is de reden van een lebbig bakkie troost. Ik weiger, want heb geen vertrouwen meer in apparaten waar bonen in blijven steken.
Als de inkopen zijn gedaan en we de terugweg aanvaarden, blijven we even stilstaan bij dit Kapelletje. Niet voor een boetedoening, maar omdat we de weg kwijt zijn. Ik vraag de weg aan een paar voorbij-gangers, maar dat zijn Walloniërs en die spreken Frans. Ze zijn best bereid Engels te spreken, maar dat is altijd lastig bij Frans sprekenden. Het krijgt altijd een hoog inspecteur Clouseau gehalte. (Dos that dug baite). Een local helpt ons uit de brand.
We merken dat de temperatuur aan het dalen is, vanavond/vannacht komt de neerslag, wat dat ook moge zijn.
