Het kraken van de camper duidt erop dat de zon alweer haar werk doet. Vandaag zou dit onze laatste dag in Noorbeek zijn, maar Hoofd-bespreken heeft de eigenaar gebeld, dat we nog een tijdje blijven. Kennelijk heeft zij het hier deftig naar haar zin, of is ze een beetje verslaafd aan deze plek. In dat laatste geval voel ik mij toch genoodzaakt een advocaat in de arm te nemen, want iemand verslaafd maken is ten strengste verboden, ook in Limburg. Natuurlijk is het zo dat er slechter weer aankomt en dat je hier zo op de bus naar Maastricht of Gulpen kan stappen, of het nu regent of niet.
We kruisen meerdere malen de Nederlands-Belgische grens en ik heb niet het idee dat Hoofd-voorop fietsen daar ook maar één enkele moeite mee heeft. Het paard heeft compleet andere gedachten, dat meen ik tenminste aan zijn meewarige blik te ontdekken als hij haar nakijkt.
"Martien", waar ik al eerder overschreef, die eigenlijk Chris heet en fotograaf is, vertrekt. Tenminste, alles wordt opgeruimd, de stroom wordt afgekoppeld, waar meestal het vertrek mee wordt aangekondigd. Maar het duurt een hele tijd voor ze daadwerkelijk vertrekken. Er wordt omstandig met en over de dissel gediscussieerd en ik vermoed problemen. Als ze dan zijn vertrokken ontdekken we dat ze hun stoelen zijn vergeten. Maar wat blijkt. Hier op de camping loopt een meneer rond die een cursus geeft omtrent het rijden met een caravan in de bergen. Want rond vijf uur zien we de combinatie weer de camping oprijden een ervaring rijker.
Morgen schijnt een zogenaamde "boekjesdag" te worden, want de verwachtingen zijn dat het rond 9 uur begint met regenen en voor de rest een druilige dag gaat worden.
