1 mei alweer, ongelooflijk zo snel de tijd door je vingers lijkt te glippen, want waar zijn die 50 jaar gebleven toen ik nog dacht onsterfelijk te zijn? Vandaag zijn de weergoden ons goed gezind, want de zon wekt ons in al haar glorie en dat terwijl ons regen was beloofd. Frisjes is het, dat nog wel, maar achter het glas doet de zon wonderen. Na het ontbijt en de koffie gaan de wandelschoenen aan om het dorpje te verkennen.
Het plaatsje ligt aan de Orioko Itsasadarra rivier die hier uitmondt in wat de zuidelijke Golf van Biskaje wordt genoemd. Door zeezeilers is dit altijd een verraderlijk stukje Atlantische Oceaan gevonden door het onvoorspelbare weer. Maar wij lopen hier droog en veilig over de kade van het haventje in Orio
en bewonderen de zeilkunsten van deze Spanjaard, die op het zeil de haven inkomt.
Deze gigantische brug, die de oversteek over de rivier maakt, is een deel van de AP8, het laatste stukje Peajo (Peage) in Spanje, op weg naar Frankrijk.
Het stadje stelt op deze 1e mei niet veel voor, temeer alle winkels zijn gesloten en het allemaal doods aandoet.
Natuurlijk weten camperaars dit soort idyllische plekjes ook te vinden en wij verbazen ons altijd weer over de toeschietelijkheid van de Spanjaarden. Bij ons in Nederland zou je niet hier, pal voor een camping, je campertje neer mogen zetten. In Spanje mag je overal in je geparkeerde camper overnachten, maar niet kamperen.
Morgen verlaten we Spanje en rijden we Frankrijk binnen.
