“Zachtjes tikt de regen op mijn camperdak”. De eerste regel uit een oude hit van Rob de Nijs. Alleen was het bij hem een zolderraam en ben ik niet eenzaam, verre van dat. Hier in Poteliere is het goed toeven, ondanks de regen. Maar zoals een spreekwoord luidt, “gelukkig hebben we de foto’s nog”.
De prachtige schalen, glazen bollen en andere objecten complementeren deze heerlijke omgeving tot een omgeving waar je tot rust kan komen.
Gisteravond gaan de landeigenaren op inspectietocht over hun landerijen en daar is mijn fotografe natuurlijk bij. Op deze plek zijn nog de resten te zien van een brandstapel, die is ontstaan door het verbranden van de enorme hoeveelheid aan verwijderde bramenstruiken. Het mag een wonder heten dat in deze asresten ook niet het karkas van een opgebrande tractor is te zien. Het verhaal is dat de trekker banden, na het dumpen van nog een lading struiken, begonnen te slippen op de natte en kleiachtige ondergrond, terwijl het vuur steeds verder aan het oplaaien was. Doortastend handelen van Ruby heeft erger doen voorkomen.
Het blijkt een aardige wandeling over het landgoed te zijn, maar aan de randen van het domein word je wel getrakteerd op prachtige vergezichten over het land van Normandië.
De wandeling maakt dorstig, maar bij de evaluatie zien zowel broer als zus dat het goed is.
