Wat is het toch in mij, dat ik me zo uit het veld laat slaan door zo’n klein incident. Maar ik doe het toch! Want we zijn verhuisd naar een andere camping. Gistermiddag nog, rijden we 500 meter verderop, naar een andere plek.
Vandaag worden we lekker laat wakker en het regent pijpenstelen. Heerlijk om, vanuit bed en lekker lui, naar Koffietijd liggen kijken, kijk dat is het ware leven. Ja mensen, een kinderhand is snel gevuld, zullen we maar zeggen. Om elf uur is het zwembad open en na het ontbijt wandelen we, onder de weg door, naar het verwarmde zwembad. Maar jammer voor ons, het bad is dicht, terwijl het iedere dag open zou moeten zijn. Dus vragen we om 2 uur, bij de receptie, of het bad open kan. Er wordt getelefoneerd, “nou het bad was wel open, maar niet de gewone deur, maar een schuifdeur”. Gekke mensen die Fransen!
Maar die Fransen zijn niet de enige gekken op deze aardkloot, want ten tijde dat deze foto is genomen ben ik al bekaf. Dit is namelijk de zevende poging en moet ik steeds weer datzelfde baantje crawlen, want iedere keer is er wel wat. Dan is de lens beslagen, dan is de beweging niet goed, dan staat het zwembad er niet goed op. De fotografe is niet snel tevreden. Het scheelt niet veel of dit is mijn laatste zwem exercitie geweest en was ik terplekke verzopen.
Maar lol hebben we dan wel weer gehad.
