Om precies 10 over 10 draaien we de camping op! Ja echt, op! Want het is maar een “muizeneindje” van Orio in Spanje naar St. Jean de Luz in Frankrijk. Wel hebben we dan al van 2 Peajo’s en 1 Peage gebruik gemaakt. Een aantal jaren geleden, toen we uit Portugal kwamen, had mijn route-voorbereider al uitgezocht dat het hier een wirwar van wegen is en wij maar beter de betaalde wegen kunnen kiezen. Als we de eerste Spaanse betaalweg hebben afgerekend, denk ik dat de volgende Tolpoortjes wel Frans zullen zijn en kies ik voor de grote oranje T van TelePeage. Daar hebben wij een “Badge” voor die automatisch de tolpoorten betaalt. Ik rijd dan ook bijkans de slagboom aan gort en als ik terug rijd, zit er een grote Spanjaard te gniffelen. “Nee, de Badge werkt hier nog niet!” zegt hij en of we nog even € 3,40 willen aftikken. Humor, zullen we maar zeggen.
Het uitzicht vanuit de camper is adembenemend, want wat we hier nog niet kunnen zien is de afgrond waar we pal voor staan. Even verder, achter de bosjes, krijg je al een beter idee.
De camping ligt hoog, heel hoog, want het pad naar de receptie loopt zo steil omhoog, dat je dat in de eerste versnelling dient te doen. Wat hebben we een geluk dat we op tijd zijn, want van het receptie meisje mogen we vooraan staan, wat normaal een duurdere plek is. Dat is maar goed ook, want een uur later arriveert er een grote groep Nederlandse caravans van “De Dissel” club. Och, vergeet ik helemaal te vertellen dat het beestenweer is, harde wind en regen, veel regen.
Het wordt eb en de oceaan trekt zich langzaam terug. Dan nog een dispuut, hier in de camper. Ik zeg dat het water hier de Golf van Biskaje heet, mijn kaartlezeres zegt de Golfe de Gascogne, want dat staat op haar kaart.
Morgen maar even het stadje in om Mobile Internet bij SFR te scoren.
