Zo zeg, als je het over een cultuur shock hebt, nou die hebben we heden zeker gehad en op meerdere fronten. Vandaag gaat het op de fiets naar het stadje en het moet gezegd, het is prachtig.
Want als we van de “bult” af fietsen, worden we getrakteerd op dit soort plaatjes. Nu zijn we zo verstandig geweest om de fiets te pakken, want als we het lopend hadden gedaan waren we minstens een uur onderweg geweest en alles gaat berg op en berg af. Meerdere keren moet hoofd route de kaart erbij pakken, anders waren we pardoes verdwaald.
Maar dan toch komen we aan op de prachtige boulevard met dit uitzicht over zee. De eerste shock krijgen we in de SFR telefoon winkel, waar we € 35,= moeten betalen voor één maandje internet. Nou, dat doen we even niet! Om van de schrik te bekomen drinken we even een kopje koffie in een tegenover liggend etablissement. De koffie valt enorm tegen en kan niet tippen aan de koffie van TorreLevante. Wat we bij laatstgenoemde voor twee kopjes koffie betalen, krijgen we hier niet eens één kopje voor! We tikken € 6,80 af voor twee lebbige bakjes pleur. Welkom terug in Frankrijk! Onder het mom, “Het zal de laatste keer zijn dat we zoveel voor Internet gaan betalen”, want per 15 juni wordt de roaming afgeschaft, wandelen we het SFR winkeltje weer binnen. Nou, die is gesloten, willen de mooie verkoopstertjes ons doen geloven. De deur is nog niet dicht want het is nog geen 12.00 uur. Nogmaals wordt geroepen dat ze dicht zijn, maar ja, “Je ne parle pas Francais”, ik niet begrijpen. Dus de rommel wordt ons in de handen gepropt, “afrekenen” en wegwezen jullie.
Zoals gezegd, het stadje is prachtig, met schitterende huizen en prachtig afgewerkt.
Als Ali dan ook nog een ongelooflijk protserige kerk binnenstapt, waar Christus heerlijk in het zonnetje hangt, kan ook haar dag niet meer stuk.
Daarna gaat het naar de Lidl, maar dat valt nog niet mee. Het stadje is uitgestrekter dan wij bevroeden en als ik op een kruising naar links wordt gestuurd en zij zelf naar rechts uitwijkt, heb ik het gehad. Die ontevredenheid wordt opgemerkt door een Fransoos in een auto. “Wher uare joe luking vor?”, het onmiskenbare Franse accent doe me onmiddellijk denken aan Inspector Clouseau. “De Lidl” is mijn antwoord. Hij denkt even na en zegt “Fullo mie” en begint te rijden. Ik weet niet of hij spijt heeft van zijn aanbod, want de snelheid wordt steeds hoger en met het “snot voor de ogen” komen we bij de Lidl aan. Alles wat ik ooit over Fransen heb gezegd is met één klap van de baan, want zoveel vriendelijkheid heb ik in Frankrijk nog nooit eerder meegemaakt.
Bijgeboekt tot zaterdag, vanwege het mooie uitzicht.
