Het is 1 februari en er voltrekt zich hier op de camping een ware Exodus. Een deel van de Engelsen heeft besloten om hun heil elders te gaan zoeken. Een stroom van campers trekt aan ons voorbij. Het zal daar achter op de camping wel een lege aanblik bieden. Wij begeven ons naar de Lidl, want op maandag wordt er weer een nieuwe lading “spulletjes” aangevoerd. Met spulletjes bedoel ik de op heuphoogte aangebrachte bakken, waar de ene keer “kleding” en andere keer “gebruiksvoorwerpen” in de aanbieding zijn. De kleding kan varieren van sportkleding, voor mannen en vrouwen, tot pikant nachtondergoed. Ook gereedschap vindt vaak een goede aftrek. Veel aspirant kopers verdringen zich dan ook om de bakken en woelen in de aangeboden artikelen.
Ikzelf vind het leuk om mensen dan te observeren, welk gedrag ze aan de dag leggen. Dan valt mijn oog op een zeer netjes geklede Spanjaard. Hij graait een paar walnoten uit een bak en stopt deze in een plastic zakje. Dan loopt hij naar de Pistache noten om daar een flinke graai in te doen. Loopt vervolgens nonchalant langs de eerder genoemde bakken, om quasi geïnteresseerd de pistache nootjes op te peuzelen. Zo nu en dan gooit hij de lege doppen in een van de sinaasappel bakken om daarna de rest van de nootjes op te peuzelen. Met een brede zwaai ontdoet hij zich ook van de rest van de lege doppen, die verspreidt tussen de bananen terecht komen. Ik krijg de neiging om de doppen te verzamelen en die hem terug te geven, maar Ali weerhoudt mij van dat plan. Het zakje met de walnoten probeert hij zo onopvallend mogelijk om zijn hand te winden. Als hem dit niet voldoende lukt, ontdoet hij zich ook daarvan door ze tussen aubergines te donderen. Hierna wandelt hij doodgemoedereerd de winkel uit, mij met verbijstering en open mond achterlatent.
Inmiddels is Ali gegrepen door Ernesto en zijn aanbod. Ernesto heeft zich ten doel gesteld de arme huisvrouw haar taak in de keuken te vergemakkelijken.
Om nu te zeggen dat Ali lui is, gaat mij iets te ver, maar van gemakkelijk houdt ze zeker. Of het is de spuuglelijke groene kleur die een soort van koopdwang bij haar oproept, want zie hier de aankopen, die uiteindelijk haar het leven gemakkelijker gaan maken. Maar wat haar “echt”gelukkig maakt is die kist met aardbeien. Maar liefst 2 kilo met verse aarbeien en dat voor de prijs van 2,50 euro. De antioxidanten in aardbeien vangen ongezonde stoffen in het lichaam weg, aldus een beschrijving in Google. Het zou een onstekings remmende werking hebben.
Eetse.
