Terwijl vogeltjes in de boom naast mij tjilpen en beneden in de stad de Politie- en Brandweer sirenes beurtelings loeien om weggebruikers te attenderen op hun komst, lig ik uitgeteld in de zon te genieten. Zo nu en dan waait een fris windje over mijn lichaam terwijl ik zachtjes weg lig te dromen..
Vanmorgen worden er inkopen gedaan in Albir, een stadje 4 kilometer noordelijk van Benidorm. Allereerst gaat het naar de Aldi gevolgd door Content, een Nederlandse winkel, die o.a. Jumbo goederen verkoopt. Terwijl ik bij de fietsen blijf, om de inhoud van de fietstassen te bewaken, hoor ik pal achter mij geritsel. Als ik omkijk zie ik een meneer, vlak naast onze fietsen, in drie plasticzakken rommelen. Ik kijk nog eens goed, om zeker te zijn dat hij onze fietstassen ongemoeid laat. Dit zint de heer niet en hij komt met een geopende zak, pal voor mij staan. “Looky, looky” roept hij,terwijl hij de zak pal onder mijn neus duwt. Even sta ik op het punt om naar hem uit te halen, maar bedenk me nog net op tijd. Terwijl hij zijn tas en twee zakken laat staan loopt hij met de derde weg. Even later komt hij met lege handen terug. Kennelijk heeft hij de zak weggegooid. Hij grijpt zijn boeltje op en komt weer op mij af. Ik draai me met een ruk naar hem toe en dat is iets wat hij niet verwacht en loopt met een boog om mij heen.
Bij de Lidl op de parkeerplaats blijf ik maar weer bij de fietsen en dat is geen straf. Mensen zijn leuk, als je ze van een afstandje observeert. Kleine vrouwtjes in evenzo kleine autootjes, die moeite hebben om hun voertuig te parkeren, terwijl er aan weerzijden ruimte te over is. Een meneer die “ijzerenheinig” tegen de rijrichting in weg probeert te komen, maar boos wordt dat hij niet doorgelaten wordt door een tegenmoet komende auto. Twee oudjes, die hun auto ‘niet’ op de parkeerplaats zetten, want daar is het zo druk, maar pal voor de uitrit neerzetten.
Maar de heer, met deze Chrysler Crossfire, steelt voor mij de show. Nonchalant sturend en met open raam komt meneer met een dampende sigaar, ronkende motor en piepende banden de parkeerplaats opscheuren en parkeert hij zijn bolide pal voor mijn neus. Zonder het apparaat op slot te zetten en met de raampjes nog open, grijpt hij een miniscuul doorzichtig plastic tasje, stap uit en wandelt stijlvol de Lidl binnen.
Dat beeld blijft nog wel even bij mij hangen.
