Het is vandaag “Rosen Montag” de dag dat carnaval begint. Ons bereiken berichten dat diverse optochten met praalwagens zijn afgelast vanwege de verwachte harde wind. Stel je even voor, je bent maandenlang aan het werk om voor dit jaar de mooiste praalwagen ooit te bouwen en dat gaat de optocht niet door…..$&%&&%R___ Maar hier op de camping hebben we geen last meer van harde wind, dus kan het feest hier doorgaan.
Allerlei verklede figuren passeren onze camper. Jammer dat Ali te beleefd is om foto´s van dichtbij te maken, want er zitten een paar extravagante figuren tussen. Ikzelf heb mijn camera thuis gelaten en begin daar nu spijt van te krijgen.
Een paar dagen geleden ontmoeten we bij het busstation in Castillon twee dames, die ook in Benicasim verbleven. Weliswaar in een appartement, maar toch, dit schept een band. Onderweg vertelden ze dat ze regelmatig vanaf Benicasim per fiets naar Castillon gingen. “Langs de kust blijven rijden en dan bij de Octopus rechtsaf en dan alsmaar rechtdoor”. Bij die woorden dacht ik het al, “mijn lot is bezegeld” en vandaag is het zover.
Het is mooi weer, dus gaan we een “eindje” fietsen. Maar als we bij het Planetarium in Castillon aankomen is dat nog niet het einde. Er wordt naarstig gezocht naar “de Octopus” en dan weet ik het al: het wordt het centrum van Castillon en dat is nog ruim 8 km verder en dan die 18 km weer terug.
We missen nu hier een prachtig plaatje dat we onderweg tegenkomen. Een rijtje van ruim twaalf arbeiders op een bankje, gekleed in lichtgevende hesjes en sommigen met een sombrero op hun hoofd tegen de zon. Mijn fotografe laat zich ten tweede male leiden door haar Calvinistische opvoeding en durft de mannen niet te storen, ondanks de vrolijke begroeting die ze ons bezorgen.
Op de route naar de stad komen we een Carrefour tegen, een immens grote supermarkt. Ik neem de gelegenheid te baat om op zoek te gaan naar een Nikon Coolpix 9900, waar ik de afgelopen dagen verliefd op ben geraakt. Ik zal U de specificaties besparen, maar het kan de competitie aan met mijn SX1, met dit verschil dat de eerstgenoemde in mijn broekzak past. Mijn Nikon is niet op voorraad, dus moet ik de aankoop nog even uitstellen.O ja, op de foto zijn alleen maar de “lege” kassa’s te zien. Aan de andere kant zijn nog precies zoveel in gebruik.
Zo ziet dat er dan uit, een uitgewoonde scribent, die geen oog meer heeft voor al het schoons om hem, tenzij het een rokje draagt. Links is het prachtige stadhuis te bewonderen, rechts is de Heilige Maria kerk, maar dat heb ik een aantal dagen geleden al beschreven.
Op de terugweg komen we deze “luchtschildering” tegen. “Is het niet alsof er een tekening in de lucht is gemaakt?” Maar dit is dus een woning van iemand. Oud en vervallen, maar goed genoeg om in te wonen. Of de eigenaar deze fraaie tekening op zijn woning heeft gemaakt is onduidelijk, maar op deze wijze kan graffiti mijn goedkeuring wel wegdragen.
Een rijke buurt is dit niet, want even ervoor ontdekken we deze “Siedlung” (nederzetting).
Maar contrasten zijn er om gezien te worden, zo kan deze meneer zich een eenpersoons helicopter permitteren.
Zo heeft de een geen huis, de ander een helicopter en weer een ander geen Coolpix.
