Vannacht trekt er een ware storm over de camping. De luifel van de Duitse buurman maakt “dure” geluiden en ieder moment verwacht ik dat het ding zich losmaakt en een eigen leven gaat leiden. Achteraf ben ik heel blij dat ik de Sat schotel heb laten zakken, want dan lig je toch iets rustiger te schudden in je beschermend campertje.
Natuurlijk beginnen we vandaag weer met WNL op zondag, gevolgd door Harry Mens zijn Business Class, om te zien hoe het met de aandelen staat. Ik kan er werkelijk niks aan doen, ik heb nu eenmaal een zwak voor dat programma. De onbeschaamdheid waarmee zijn gasten reclame voor zichzelf zitten te maken, maakt mij stinkend jaloers.
Daarna wordt het hoogste tijd om over te schakelen naar Eurosport 2 voor de laatste etappe van de ronde van Valencia, oftewel “Volta a la Comunitat Valenciana”.
Want “onze” Woutje Poels, hier in actie tijdens de tijdrit van Benicasim naar Oropesa del Mar die hij winnend afsluit, maakt kans op de eindoverwinning in Valencia. Het geeft toch een extra verbondenheid, als je al die knapen zelf aan de start hebt gezien in Benicasim. Trouwens ik heb mezelf ook nog gezien op de beelden van Eurosport, maar dit terzijde.
Woutje wint de ronde van Valencia, mede dankzij de vlucht in de 4e rit, waar hij 48 seconden pakt.
Nog even over gisteren omdat we nieuwe buren hadden. Ik zeg hadden, want ze zijn alweer verdwenen. Een Nederlands stel parkeert hun camper tussen de bomen, vlak voor ons. Na het obligate “geemmer” met de stroomaansluiting komt “de ontvangst” aan de beurt, want het kan niet zo zijn dat wij geen TV kunnen kijken. De automatische schotel gaat omhoog, draait ruim 30 seconden en ploft weer naar beneden. Er wordt uitgestapt en de situatie bestudeerd. Al snel komen de “experts” erbij staan om goede raad te geven. Bijvoorbeeld hoe de vorige bewoners van dit plekje stonden en hoe het allemaal beter kan. Meneers blik wordt steeds radeloser. Als het volk weg is zegt Ali, “Ga er even naartoe”. Om een lang verhaal kort te houden, meneer weet het allemaal wel. Maar nu begrijpt hij het niet meer, want hij heeft vrij zicht maar geen beeld. Als ik over de “Skew” begin, slaat hij bijkans op tilt. “Anders probeer je het even met de hand in te stellen” probeer ik nog. “Geen denken aan, dat ik daar mee begin te knoeien” is zijn, door onbegrip ingegeven, respons. Zijn vrouw staat er, beminnelijk glimlachend bij. “Zal ik het anders voor je doen?” zeg ik , waarbij zijn gezicht opklaart. Als we binnen staan geef ik hem de AB weer in handen. Het afstellen lukt hem bijzonder vlot, maar net niet genoeg signaal. Kennelijk de Skew, die hem parten speelt.
Hij draait zijn camper nog een keer of drie en geeft het dan op. Vanochtend komt hij nog even langs. Hij gaat verhuizen, maar bedankt me uitbundig, “Ik heb toch veel van je geleerd, dank daarvoor”.
Vandaag krijgen we een Engels stel naast ons, met een miniscuul Dome Schoteltje. Het zal je toch verbazen als die wel beeld hebben, want normaliter hebben de Engelsen schotels van 1.50 meter naast hun camper staan.
O ja, let even op het hilarische nummerbord van de Britten ”HI ONS”.
