Drie weken zijn we nu in Benicasim en daar dreigt nu een eind aan te komen. Gisteravond worden we weer overvallen door hevige windstoten en wel dusdanig dat zelfs onze Duitse buurman zijn luifer naar binnen haalt. Denk nou niet, nou en? Dat is echt een klusje omdat dat ding al de gehele winter uitstaat is hij driedubbel gezekerd beducht op harde wind. Nu is het kennelijk zelfs hem te gortig en het moet gezegd, helemaal ongelijk geef ik hem niet. Onze camper staat ook duchtig te schommelen en uiteraard gaat de Satelietschotel plat, voordat deze eraf waait.
Vanmorgen gaat het eerst naar het zwembad voor onze dagelijkse routine van een half uur baantjestrekken. Nu zijn we steeds al redelijk op tijd, door om tien voor tien al in het zwembad te zijn. Dit doen we om, in ieder geval, de eerste baantjes ongestoord te kunnen maken. Maar, vandaag liggen we nog niet in het bad als de eerste medezwemster zich al aandient. Kort daarop zie ik nog twee dames aan komen strompelen. Het zich voortbewegen gaan in een rampzalig langzaam tempo en beide maken ze gebruik van een stok. Na het omkleden laten de dames zich in het bad zakken en puffen eerst even, aan de rand, uit. Het bad is al geen 50 meterbad, want het houdt op met 10 meter. Dit wordt nu ook nog ingekort door de dames. Als ik nog een derde stok zie aankomen strompelen is voor mij de lol er al snel af. Natuurlijk kan niet iedereen een Marc Spitz of Inge Dekker zijn, maar het tempo wat deze dames zwemmend halen, benadert het moment van zinken krap aan. Als ze dan ook nog, midden in het bad, gaan staan socializen, wordt de temperatuur in het bad 2 graden hoger, omdat ik tot het kookpunt geraak. Had ik trouwens al eens gezegd dat mannen boven de 65 jaar oude zuurpruimen worden? Maar morgen trekken we verder, richting Oliva, dat is in ieder geval bij deze besloten.
Als we nog even, ter afscheid, een rondje boulevard maken komen we van een koude kermis thuis. Het stuift langs het strand dat het een lieve lust is. Als we even stilstaan om een foto te maken, heb ik het halve strand al in mijn mond. Tegen de wind in lopen is vandaag echt geen optie. Dus lopen we met de wind in de rug en nemen de eerste de beste afslag terug naar de camping. Warm is het wel n.l. 20 graden.
In de verte zien we “maanmannetjes” bezig de dennenbomen te snoeien. Dat wil zeggen dat er eentje hoog in een bakje de bomen snoeit, nummer twee het verkeer staat te regelen en de derde, tja, euh, nou die staat te kijken of de eerste het wel goed doet. Kijk het is natuurlijk wel Spanje he, mañana, mañana. De ontspannen kijk op het leven van veel Spanjaarden. Morgen (mañana) komt er altijd weer een dag om zaken te regelen.
Het strand is op dit moment ook iets kleiner met al dat opstuwende water, zo te zien was het vanmorgen nog hoger en dat terwijl ze hier geen eb en vloed kennen.
De rekening is betaald en de stroom gaat er morgenogchtend om 8.30 uur af en dan op naar Oliva, camping Rio Mar.
