Ik weet eigenlijk niet of het volgende een goed, of een slecht teken is.
De laatste weken ben ik bezig allerlei Radio Zendexamens te maken om daarna de antwoorden na te kijken op fouten. Ik moet zeggen, "ik maak er nogal een paar." Nu haal ik 62%, terwijl ik 70% goed moet hebben. Van de uitleg leer ik dan weer, om vervolgens een volgend examen te gaan maken. Er zijn fouten die mij enigszins irriteren, omdat ze er simpel uitzien, maar ik het niet goed beredeneer en weer tot een fout antwoord kom.
Vannacht heb ik, in mijn slaap, deze opgave "bij de kop" en vol goede moed sla ik aan het rekenen. Ik denk dat ik een keer of 6 de berekening maak en iedere keer tot een ander antwoord kom. Als ik echt wakker wordt ben ik staat om van bed te gaan en de boeken erbij te halen, maar ik verman mij en val weer in slaap.
Maar even een ander verhaal.
Ali kijkt de laatste tijd een beetje "briek" de wereld in, omdat ze ze dacht op een (wc) bril te gaan zitten en het haar (kijk) bril bleek te zijn. Het vervelende is, dat het achter haar oor pijn gaat doen, dus op naar Oliva voor de "Optico."
Natuurlijk drinken we eerst een kopje koffie bij El Lloc en om uit te zoeken waar een "Optico" zit. Geloof het of niet, als je goed kijkt zit er een opticien pal naast El Loc. (Rechts van Ali zie je hun logo.) Echter, het pand waar dit logo op staat is NIET Mompto-Optica, dus stappen we een verkeerd pand binnen. Een chic kantoor, wat op geen enkele manier een associatie heeft met een opticien. Het zit ernaast, zegt een typende juffrouw, alsof dit dagelijks gebeurt.
Binnen bij Mompto, ( whats in a name) overhandigt Ali haar bril, die wordt naar achteren gebracht en wij worden gevraagd even te wachten. Een enkele minuut later komt de bril weer terug, met een gezouten rekening van € 1,-. Ali is weer gelukkig en ervaart geen pijn meer, tenzij het over het naderende vertrek gaat.
Cor en Ellen zijn al druk in de weer om hun zaakjes op te ruimen, want morgenvroeg wordt hun Tabbert voor de opslag opgehaald. Vorige keer ging dat met een hoop stampij, hopelijk gaat het deze keer met iets meer rust. Ellen is hier de afdekkingsdoek van het zand aan het verwijderen, die met lange schroeven in de grond zijn vastgemaakt. Datzelfde staat ook ons binnenkort te wachten.
Maar we hebben nog een paar dagen.
