Laat duidelijk zijn, we hebben de rest van het seizoen te dealen met het "Empty Nest Syndroom," want de vogels zijn gevlogen. Eigenlijk, zo ik het al voorspelde.
Ali wil wat ondernemen en dat schijnt een tocht naar Els Poblet te zijn. Hier komen we altijd met de bus, als we naar Denia gaan, langs en dat wekt nieuwsgierigheid. Het is een stad/dorp van nauwelijks 4 vierkante kilometer, waarvan het oorspronkelijk dorp hoogstens 1 vierkante km beslaat, met een akelig nauwe straat. Oplossing, je plaats aan het begin en natuurlijk aan het eind van die straat een verkeerslicht, want auto's kunnen elkaar niet passeren. Dus sta je met je goede gedrag op een uitgestorven stuk straat te wachten op groen licht, het is me wat!
Voorwaar, er is een rotonde, alwaar je een kanon kan afschieten. Maar de rest van het, zal ik het maar een dorp noemen, is volgebouwd met 2e huizen.
Die natuurlijk, zo ver voor het eigenlijke seizoen, allemaal leeg staan, maar het uitzicht blijft goddelijk.
Ali weet de weg blindelings terug te vinden, totdat het een doodlopende straat blijkt te zijn. Meer symbolisch kun je het niet krijgen, want wat een kerkje lijkt te zijn, is een begraafplaats.
Natuurlijk wordt ook hier iedereen boven de grond bijgezet en met de nodige egards achter tegels geplaatst, die prachtig versierd zijn.
Zo heeft op dit graf George Harrison van de Beatles model gestaan voor, ik neem aan, Christus.
Nu ik het toch over de dood heb, alle banden op HF zijn compleet stil. Dit is het gevolg van de zgn. zonnestormen, die op dit moment vanaf de zon richting de aarde komen. Het is de hevigste storm in 20 jaar, waar elektrisch geladen deeltjes richting de aarde worden geschoten. Dit verstoort de ontvangst. Dus deze Babyloop antenne ( de ronde rechts) ontvangt op dit moment niks. Links een verticale antenne, van diezelfde zendamateur.
Oke, een heel verhaal, maar we zijn er nog niet.
We komen op de terugweg langs il Fratelli, een Spaans restaurant.
Nu was het al een hele tijd het plan om daar weer eens te gaan eten, dus lijkt dit de uitgelezen kans.
Natuurlijk eten wij geen vlees, dus wordt het "Trucha," dat is Forel.
Allereerst krijgen we brood met knoflooksaus, dan een uitgebreide salade gevolgd door een heerlijke Gazpacho, dat is een koude Spaanse soep. Even denk ik dat hij Carpaccio bedoelt, maar daar zit ik mis. Dan wordt de Forel geserveerd. Ik heb zo'n verdulde hekel aan het schoonmaken van dit soort vissen. Ik ben meer van de Zalm, maar dan in een stuk zonder graten. Ik val aan, in de hoop niet te stikken aan een dwarsliggende visgraat. Dus vouw ik de vis voorzichtig open.
Binnenin de vis liggen grote plakken met......... Jamon!!!! (ham). Ik kan Ali nog net waarschuwen.
Oke, ik zal het niet direct vergelijken met een dode rat, die ik een uur eerder op straat zie liggen, maar de Argentijnse bediening had ons wel even mogen waarschuwen. Waarschijnlijk weet hij helemaal niet hoe de "Trucha" bereid wordt, het zij hem vergeven.
Ze zullen in dit Spaanse restaurant wel gedacht hebben: Laat die Argentijn maar die Hollanders bedienen, die hebben tenslotte een hechte band, als landen, met elkaar.
Maarrrr.... het was allemaal heerlijk, werkelijk waar. We hebben met volle teugen genoten.
