Op dit moment komt de regen met bakken neer. Kennelijk is, wat ons gisteren is beloofd, iets vertraagt en krijgen we het nu.
Maar wat is het eerste deel van de dag geweldig. Harde wind, dat dan wel weer, maar een heerlijk zonnetje. Ali wil de fietsen van de camper, om een stuk te gaan fietsen langs en door het "Parc Naturel del Delta l'Ebre." Honderden Flamingo's zijn hier te zien, volgens de overlevering van een buurvrouw uit Noordwijk. Ze vertelt ons, met een heerlijk Amsterdams accent, eerst maar even, dat we de camper naar voren moeten zetten voor een betere satelliet ontvangst. Willen we iets weten, dan kom je langs.
Eerst maar even iets over de sportvissers alhier. Ze zetten hun hengel met een lijmtang vast aan de kademuur, want het is hier niet zandstrand, maar enorme keien en daar breek je de bonken op. We hebben ze overigens niet op een vangst kunnen betrappen.
Ali gaat vanmorgen van de Noordwijkse een route halen en schrijft dat op een landkaart. Hier, op dit bord, wordt aangegeven wat je zoal aan gevogelte kunt aantreffen, maar ja, het is nu geen broedseizoen meer. Dus onze vangst blijft bij wat eenden, reigers, hier en daar een jagende sperwer en 2 hele grote zwarte vogels, met fel rood/oranje poten. Misschien komen we er nog achter wat dat zijn geweest. Nee, geen foto.
Maar het is me hier een partij mooi, zeker als we hier saampjes op de fiets doorheen trekken.
Deze foto's zijn overigens genomen vanuit een kijk hut, pal aan het water, anders kom je er niet zo dicht bij.
Hier en daar stuit je op een overgang door de rijstvelden, maar dan is er vlakbij wel een loopbruggetje die je daar overheen helpt.
Sommige kijkhutten zijn echt groot. Deze is met behulp van betonnen hulpstukken tot 3 verdiepingen hoog.
Deze in bloei staande cactus is aan zijn vensterbank potje ontgroeid, zie op de achtergrond nog een deel van de kijk hut. Bij cactussen moet ik altijd aan mijn moeder denken, die alleen cactussen in leven kon houden. Zelfs die leden enorm onder het regiem van mijn moeder, want alle restjes thee en koffie werden in de dichtstbijzijnde cactus gemieterd. Totdat ze een beetje zuur gingen ruiken......
Na de fiets-ontdekkingsreis fietsen we nog even door naar het stadje, waar ik onderweg deze foto neem van dit bronzen beeld, welke de auteur Adria VI moet voorstellen. Dit werk is uit het jaar 2000.
Ali ontdekt een Spar en daar worden nog even de noodzakelijke boodschappen gedaan, zoals brood, chips en koekjes.
Om twee uur gaan we eten in het restaurant, hier nabij de camping. Het is er zo druk, dat we vriendelijk worden verzocht nog even een drankje te doen, want ze houden het in de keuken niet meer bij. Half drie mogen we aan tafel. Ali neemt mosselen, als voorafje, ik neem linguine met garnalen. Hoofdgerecht een hele Dorade en als nagerecht carpaccio van ananas en ik een dubbele mascarpone.
Het is allemaal grote klasse en een verfrissende bediening, ondanks de drukte, waarbij de 2 koppige bediening zich het vuur uit de sloffen loopt.
Wat een groot gevoel van voldoening kan er toch over je heenkomen, na zo'n geslaagde dag en dan krijgen we nog een deel.
