Het lijkt er wel op dat het seizoen van de overmaatse campers is aangebroken. De één na de andere kolos komt deze kleine camping opgereden. Kleine mannetjes met korte beentjes meten met, voor hen, grote stappen de afmetingen van de plekken.
Zo ook onze nieuwe overbuurman. Op verschillende plekken heeft hij zijn meetkunsten al vertoond, steeds weer verliet hij de pitch teleurgesteld. Ook hier tegenover meet hij met ferme passen de lengte van het plekje en met een gebaar van "het zou kunnen" haalt hij zijn gevaarte op. Achter staat hij tegen de heg aan, voor steekt hij (net niet, net wel) over. Dat wordt voor de eerste de beste caravan, of grote camper, een aantal keer "steken" om door de nauwe doorgang te komen. Ja, hij staat niet op zijn wielen. Dat heten zogenaamde "levelers," daar zet je de camper mee waterpas. Een beetje een camper van plus minus 10 meter heeft zoiets.
Goed, onze klussen zijn weer gedaan, zoals inkopen in El Verger, het toilet schoonmaken en legen, schoon water bijgevuld en misschien vergeet ik nog wel iets. Oh ja, Nol en Carine gaan morgen richting het Noorden en donderdag gaan Ellen en Cor. Voor ons is het nog even uitkijken naar een periode van goed, lees, droog weer, want nu is het nog erg nat in La Dolce France.
De Zonnestorm is nog steeds niet ten einde, wat betekent dat mijn hobby op een zeer laag pitje staat. Het is "dood katoen" zoals de oude zeilers het vroeger noemden. Oftewel, de zeilen hingen er slap en voor dood bij. Het is dan ook akelig stil op de HF banden. Hoewel ik nog wel contact heb gehad met een zeilschip in de buurt van Sicilië, die richting Stromboli aan het zeilen is.
O ja, het weer. Het is nagenoeg windstil en dat maakt dat de 25 graden aardig benauwend aanvoelen. Binnen is het krap 30 graden.
Vanmiddag de halve middag bezig geweest met het uitzoeken wie, of welke afdeling, van het Martiniziekenhuis, mij een vragenlijst heeft gestuurd. Morgen nog maar eens proberen, hopelijk krijg ik dan uitsluitsel en word ik niet weer zo vaak doorverbonden.
