Het heeft volgens mij de hele nacht geregend, maar door de opstelling van de camper is er geen druppel naar binnen gekomen.
De koorts is gezakt, blijft alleen nog het snotverkouden gevoel over. Je kent dat wel, alsof je met watten in je hoofd rondloopt. "Even" een examen doen lijkt op het beklimmen van een rijstebrij berg. Maar ik kom er.... vraag niet hoe.
Oke, over deze camping. Wat zal ik ervan zeggen zonder al te negatief over te komen. Het is een Familiecamping, wat inhoudt dat het afgeladen is met aftandse caravans met dito voortent. Op dit moment is 10 % van de eigenlijke bewoners aanwezig, wat een sinister gevoel geeft. Wij mogen er, met onze camper, een beetje tussenin staan, tja... De plekken zijn niet van elkaar afgeschermd door bijvoorbeeld een haag, dus je moet wel met je buren overweg kunnen, want je staat pal tegen elkaar aan. Verder staat de camping vol met houten huisjes.
Het heeft allemaal een hoog Hubo gehalte. Wat een leuk voorbeeld is van "ieder voor zich en God voor ons allen" is bovenstaande foto. Deze kraan is aangesloten op het waternetwerk van de camping. De eigenaar van dit bouwwerk vindt het toch noodzakelijk om aan te geven dat dit geen drinkwater is en in wel 4 verschillende talen. Let ook even op het tentje ernaast, met zowel een rollator als ook een scootmobiel. Dus heel hard zal de bewoner wel niet achter je aankomen als je van zijn kraan een slokje water neemt.
De omgeving;
Terwijl ik binnenblijf gaat Ali op onderzoek uit en is dolenthousiast.
