Dit is een dag waar veel, heel veel is gebeurd. Ja, kijk maar eens goed. Die stoere man die daarnet met een borstcrawl de zee inzwemt, dat ben ik! Iedere dag gaat Nol, rechts, rond 8 uur een paar baantjes zwemmen in de Middellandse zee. Gisteren vraagt ie: "Ga je morgen mee?" Nu was ik al van plan om een deze dagen het eens te proberen en waarom dan niet morgenvroeg. Dus vanmorgen om even voor achten lig ik te verrekken van de kou in de Middellandse zee. Als ik er weer uit kom, ben ik geheel buiten adem en dat is geen fijn gevoel. Maar ik heb het geprobeerd.
Ik heb al eerder gemeld dat Ali Volker, onze Duitse vriend die we ieder jaar hier treffen, gevraagd heeft uit eten te gaan naar El Gaucho in Xabia. De naam waren we vergeten, want het is jaren geleden dat we met o.a. Volker hier waren.
El Caucho staat voor Argentijnse cowboy en misschien daarom dat je aan de bar op een zadel komt te zitten.
Het is is werkelijk van een grote klasse en de rekening doet daar niet voor onder,
Naderhand wandelen we nog door Xabia stad, wat nogal wat voeten in aarde heeft om er te komen. Volker is chauffeur geweest en "wist" precies de weg!?! Maar de hele stad is een soort eenrichting geworden, dus alle kruipdoor sluipdoor weggetjes zijn nu niet meer beschikbaar.
Een typisch Spaans havenstadje, waar ook hier toerisme zijn intrede doet. Er is een nieuwe haven aangelegd en die ligt alweer tjokvol.
Beate, de vrouw van Volker wil altijd nog eens deze berg op wandelen. Alleen zou de weg erheen alleen al 3 uur in beslag nemen, dus de hele tocht, heen en terug zal 7 uur duren. Wij bedanken voor die eer en zij ook blijkt.
Bekaf, ben ik nu, dus morgen meer over Xabia en een heel bijzondere kerk.
