Rio-Mar 3

Het is een gekke dag. Al een paar weken, als voorbereiding op ons vertrek naar hier, halen we weer wat herinneringen naar boven. Als allereerste ontmoeten wij toen een man, die zeer behulpzaam was bij het uitvinden van allerlei zaken. Maar nu hebben we hem al een paar jaar hier niet gezien, maar kunnen maar niet op zijn naam komen. Vanmiddag dartelt Ali weer over de camping, wanneer plotseling een man op haar afstuift. Hij is haar naam vergeten, maar de hernieuwde ontmoeting is allerhartelijkst. Ze blijft dan ook uren weg, totdat ik mij begin af te vragen waar ze blijft. Als ze terug komt krijg ik als raadsel: "Nu weet je nooit wie ik tegen kwam." Nu is een naam raden, die je al een tijdje kwijt bent sowieso lastig, maar deze raad ik nooit. De grap is, Ali weet de naam ook "nog" niet. Die mag ik gaan vragen. Als ik er naar toe wandel, hoor ik al een kreet van herkenning. "Herman!" hoor ik roepen en dan zie ik hem ook opduiken vanuit een groepje. Als eerste vraag ik zijn naam, "die zijn we vergeten" Volker, Herman, Volker" en het ijs is weer helemaal gebroken en de verhalen van een paar jaar komen op tafel. Nu en voor het eerst ontmoet ik ook zijn vrouw Beate, waarover ik jarenlang verhalen heb gehoord. Tsjonge, wat kan het leven toch leuk zijn als je oude vrienden ontmoet. (Sorry, een heel verhaal, maar moest het even kwijt.)

Het schijnt de laatste dag te zijn dat het weer nog een beetje aantrekkelijk is, want na vandaag zou het modder gaan regenen. Dat laatste heeft ermee te maken dat er Sahara zand over ons heen waait en dat in combinatie met regen schijnt modder op te leveren.

Louis, de camping onderhoudsman, is weer met zijn favoriete klusje bezig namelijk het ophangen van een zonnenet. Met verse tegenzin kwijt hij zich iedere keer weer van deze taak. Je kunt er vergif op innemen dat hier Spanjaarden komen te staan, want die willen altijd zo'n scherm boven zich. Het zijn overigens, naar nu blijkt, dezelfde Spanjaarden te zijn als vorig jaar, alleen heeft de schimmel op de caravan zich nog iets meer uitgebreid. Dat die mensen daarin kunnen verblijven is mij een raadsel.

Ik ben trouwens al deze dagen bezig met het proberen of we een satelliet signaal in de camper kunnen krijgen, want deze plek, waar we nu staan, is voor wat dat betreft hopeloos. Ik heb het opgegeven, dus de komende dagen zullen we het met streamen via Internet moeten hebben.

De bomen, die nu al helemaal in blad staan, verhinderen een ongestoorde ontvangst van de Astra 3. Dit betekent, geen televisie vanaf deze plek. Die schotel links staat daar dan ook zielig te wezen.

De Fransen die nu op onze, toekomstige, plek staan, zijn al druk aan het opruimen. Die hebben kennelijk ook een weerapp die de modder regen voorspelt.