Benidorm 11

Ik denk dat er genoeg is gemeld over de sublimatie van ene Max Verstappen in de F1 race in Bahrein. 

Gisteravond laat melden zich twee jonge mensen in een personenauto. "Op welke plek wij staan" "Nou, dat is 903." Oh dan zijn ze verkeerd, zij moeten op 901 zijn. Hij toont mij de plattegrond. Maar dan zijn ze op de goede plek, deze kant is oneven, de andere kant heeft even nummers. Als ik even beter kijk, zit er op hun auto een daktent. 

Vannacht krijgen ze het echt voor de kiezen, in hun daktentje. Het regent afgewisseld met enorme rukwinden, die onze camper vervaarlijk doet schudden.

Ik hoor ze dan ook midden in de nacht een aantal keren uit hun tentje kruipen. De autodeuren gaan open en dicht, open dicht, dan kun je maar beter een schuifdeur naast je hebben. In de loop van de ochtend houden ze het voor gezien en vertrekken.

Vanmorgen gaan we koffie drinken bij De Blauwe Walvis, want daar hebben ze heerlijk appelgebak.

Maar eerst gaan we nog even over de markt, want Ali is op zoek naar een smalle en rekbare riem. Eerst moeten we ons door het "Scum of the Englisch soil" heen worstelen. Zo langzamerhand beginnen we steeds beter de Engelsen in Benicassim te begrijpen, dat die absoluut niet in Benidorm gezien willen worden. Als je veel A-sociaal uitziende mensen wil tegenkomen, wandel op woensdag of zondag eens over de markt van Benidorm. Het is bijna onbeschrijflijk.

Tot overmaat van ramp gebeurt het volgende. We komen bij een stalletje met Ali haar riemen: "Oh", zegt Ali tegen mij "Deze zijn mooi smal." De verkoper komt op ons af. "No, no, no" roept hij agressief "not small." Ik probeer nog: "Smal is Dutch, niet Engels" "No, no" roept ie weer met een hoop agressie. Ik ben er klaar mee en loop verder. Ali wil toch die riem, maar de verkoper wil hem haar niet meer verkopen, dus smijt ze het ding weer naar hem toe en komt achter mij aan. Raar volk, die verkopers.

De wandeling naar de boulevard wordt opgeleukt door tegenmoet komende Engelsen. Laten we zeggen dat het een ervaring is.

Maar De Blauwe Walvis is gesloten, dus geen appelgebak. 

We belanden bij de buren Geringcuito Beach, waar de koffie overigens ook uitstekend is. Als we even later toch bij De Blauwe Walvis publiek zien binnen gaan, verkassen ook wij en genieten van een heerlijk appelgebak met café con leche en een café solo, wat een perfecte espresso blijkt te zijn. 

Kijk, dit is ook Benidorm. Als je 's morgens je scheermesje niet kan vinden, schaf je er eentje aan in het stadje en scheer je gelijk, in het openbaar, even je bakkebaarden bij.

Terug bij de camper doet Ali nog even een wasje en ik ga weer aan de studie.