vrijdag 22 maart 2024

Rio-Mar 2

Eerst maar even terug naar de aankomst hier op de camping. Laat ik op voorhand zeggen dat de organisatie hier op de camping in handen is van 3 verschillende mensen. Marie-Carmen, de schoondochter,  Vincente j.r. plus Vincente senior. The Big Boss. Die laatste heeft mij vorig jaar  midden in de nacht naar het ziekenhuis in Denia gebracht, toen ik wondroos had. Met junior hebben we een hele mail uitwisseling gehad en een plek besproken. Normaal kan dit helemaal niet! 2 weken terug belt Vincente ons op: De plek is tot 27 maart bezet, daarna krijgen wij die plek, onze voorkeurs plek. Heel eerlijk, wij gaan onderweg, met in het achterhoofd dat alles anders gaat zijn, want de ene medewerker weet vaak niet wat de ander heeft gezegd of überhaupt doet.

We komen dus in de receptie waar Marie-Carmen achter de balie zit. Allerhartelijkst worden we verwelkomd. In haar gebrekkige Duits noemt zei ons de familie De Vries en lepelt het hele verhaal op, wat wij met Vincente junior hebben besproken. We staan elkaar aan te kijken of we getuige zijn van een elfde wereldwonder. Alle data kloppen, dus krijgen we eerst een alternatieve plek om op 27 maart te verkassen, naar onze favoriet. Nu maar hopen dat die mensen op die plek werkelijk op 27 maart vertrekken. Ha, ha..

Ali voelt zich hier als een vis in het water en is dan de eerste uren niet meer te vinden. Hier een praatje, daar een begroeting, het houdt niet op. Ik moet mij maar zien te redden, maar vindt maar eens de spullen die een ander heeft ingepakt.

Wij gaan vandaag naar de markt in Oliva. Als we onderweg dit tafereel tegenkomen geloof ik mijn ogen niet. Paard en wagen, met daarachter nog een paard....

Vroeger konden we op vrijdag met het busje naar Oliva, maar die is "uit de vaart" genomen. Dus gaan we op de fiets. Nou mensen, dat is voorwaar geen straf. Als je onderweg, op de fiets tussen de sinaasappel gaarden doorfietst en je ogen sluit (bij wijze van spreken dan he) waan je jezelf in een sinaasappelhemel. De geur van de sinaasappelbloesem is werkelijk goddelijk. Onderweg plukt Ali 2 oranges, maar werkelijk, daar kun je iemand de hersens mee inslaan. (Mocht je dat willen).


Nee, dan kun je ze maar beter op de markt kopen. Let trouwens even op de spruitjes links boven. Ik durf te wedden dat daar de "vorst niet overheen" is geweest.


Ik vind het iedere keer weer enerverend als ik tientallen dames in de balen met kleding zie wroeten, alsof hun leven ervan af hangt.


Hier, in deze marktstand gebeurt iets ongewoons. Allereerst is het er ontzettend druk en moet ik me rekken om deze foto te nemen. Het geval wil dat meneer, tussen de 2 dames met hoofddoek,  aan het naaien is. Hier ter plekke kun je de zojuist aangeschafte kledij op maat laten maken. Waar zie je dat nog.

Het belooft een genoeglijk verblijf op Rio-Mar te worden, want ik zit lekker buiten aan een tafeltje dit verhaaltje op te tikken.