"Ik vind het nu al een geslaagde dag!" roept Hoofd-inkopen, al om kwart voor vier, als we op de terugweg zijn van El Verger. Maar laat ik bij het begin beginnen.
Het is vrijdag en dan rijdt een busje, vanaf de camping, naar Oliva en daar is het vandaag markt. Ruim voor 10 uur staan we klaar, maar we zijn lang niet de eersten. Gek toch dat "oudjes" altijd te vroeg zijn. Ik herinner mij nog een verhaal vanuit de tijd, dat mijn grootmoeder bij ons inwoonde. Als ze opgehaald werd, zat ze al een half uur van tevoren met de jas aan. Het verhaal gaat, dat mijn moeder dan suiker op het smyrna kleed strooide en zo haar moeder bezig hield, die dat probeerde eraf te vegen.
Een nieuwe, babbelzieke, chauffeur zit achter het stuur van het pendel busje en hij heeft de sokken erin.
Mijn angst, dat op deze smalle wegen en bochten plotseling een tegenligger zich voordoet, wordt bewaarheid. Gelukkig rijdt de tegenligger een stuk achteruit, anders hadden we er nog gestaan.
Ik heb ook al eens verteld, dat chauffeurs zeer veel respect aan de dag leggen als het wielrenners/fietsers betreft. Zeker die met een krom stuur zijn daar al zo aan gewend, dat ze geen millimeter wijken voor een achteropkomende personenauto of bus.
Zo kan het voorkomen dat je kilometers lang achter een paar peddelaars zit.
Natuurlijk beginnen we, in Oliva, met een heerlijke koffie bij ons "eigen" koffietentje. We maken de fout om 2 cappuccino te bestellen. Of ze ons nu herkent, weet ik niet, maar ze vraagt wel twee keer of het wel cappuccino moet zijn. Achteraf heeft ze gelijk, dus bij de volgende bestelling worden het twee café con leche (koffie met melk).
Je komt ogen tekort op de markt van Oliva. Zeker als een stel vriendinnen mij passeert, waarbij mij slecht één woord te binnen schiet "kontenkontest". Want het lijkt erop dat ze alle drie hun best doen de dikste te kweken. Maar laat ik ook niet al te onaardig zijn.
Zodra we weer terug zijn, stappen we op de fiets om een hapje te eten bij het Duitse "Garten Restaurant". We schuiven aan bij Gernot Gurke, die al aan zijn salat is begonnen. Voor soep, salade, hoofdmenu met vis, toetje en een heerlijke Hefe Weitzen betalen we € 10,=. Kom daar maar eens om in Nederland.
Aansluitend inkopen doen bij de Lidl en wij komen het weekeinde wel door, zonder om te komen van de dorst en honger.
Bij de Rio Mar, waar de camping naar is genoemd, heeft iedereen zo zijn eigen manier van vermaak. Verderop zitten mensen te vissen. De man/vrouw op de voorgrond is aan het "dubbeltjes zoeken". Met een metaal detector is hij/zij op zoek naar ijzen voorwerpen in de rivier.
Voor de vissers is het te hopen dat hij niet te ver doorloopt.
Het is vrijdag en dan rijdt een busje, vanaf de camping, naar Oliva en daar is het vandaag markt. Ruim voor 10 uur staan we klaar, maar we zijn lang niet de eersten. Gek toch dat "oudjes" altijd te vroeg zijn. Ik herinner mij nog een verhaal vanuit de tijd, dat mijn grootmoeder bij ons inwoonde. Als ze opgehaald werd, zat ze al een half uur van tevoren met de jas aan. Het verhaal gaat, dat mijn moeder dan suiker op het smyrna kleed strooide en zo haar moeder bezig hield, die dat probeerde eraf te vegen.
Een nieuwe, babbelzieke, chauffeur zit achter het stuur van het pendel busje en hij heeft de sokken erin.
Ik heb ook al eens verteld, dat chauffeurs zeer veel respect aan de dag leggen als het wielrenners/fietsers betreft. Zeker die met een krom stuur zijn daar al zo aan gewend, dat ze geen millimeter wijken voor een achteropkomende personenauto of bus.
Natuurlijk beginnen we, in Oliva, met een heerlijke koffie bij ons "eigen" koffietentje. We maken de fout om 2 cappuccino te bestellen. Of ze ons nu herkent, weet ik niet, maar ze vraagt wel twee keer of het wel cappuccino moet zijn. Achteraf heeft ze gelijk, dus bij de volgende bestelling worden het twee café con leche (koffie met melk).
Aansluitend inkopen doen bij de Lidl en wij komen het weekeinde wel door, zonder om te komen van de dorst en honger.
Voor de vissers is het te hopen dat hij niet te ver doorloopt.
