Benicassim 11

Nadat we eergisteren op onze zwemvingers zijn getikt, arriveren we nu een paar minuten voor tienen bij het zwembad. We wensen de onderhoudsmedewerker, die op het punt staat te vertrekken met zijn elektrisch golfkarretje, een "Bon Dias", waarbij zijn eerste reactie is om zijn horloge te raadplegen. Een glimlach en een "Bon Dias" terug valt ons ten deel.

Dan nu de beloofde foto's van gisteren uit Castellon.
Plaza Santa Clara wordt, naast de Catedral de Santa Maria, gekenmerkt door deze prachtige 15e eeuwse klokkentoren en de prachtig uitziende struiken die vol met bloemen zitten.

Ik vraag me overigens af waarom er twee ongebruikte ingangen naast elkaar zijn geplaatst en ook nog eens van verschillende grootte.

Op het plein is ook deze verticale tuin te bewonderen, waarbij opvalt dat één plantensoort kennelijk last heeft van hoogtevrees en niet tot volle wasdom komt, om niet te zeggen dat die dood zijn.

Rondwandelend door het prachtige centrum van Castellon komen we dit "Postkantoor" tegen. Je zou toch iedere stad zo'n postkantoor gunnen.

De verleiding is groot om dit soort Idyllische straatjes te verkennen, maar het is altijd de vraag waar je dan terecht komt.

Als je het dan toch doet kom je op hetzelfde plein uit, waar je zojuist bent vertrokken. Hoe zou het trouwens met het concurrentie beding gaan tussen deze twee bloemenwinkels.

Nu we er toch weer zijn, gaan we ook maar de Catedral Santa Maria naar binnen. De deur wordt vriendelijk voor ons open gehouden door de bedelende dame waar ik gisteren over heb gesproken. Met de ene hand opent ze de deur, in de andere hand houdt ze je een plasticbeker voor. Ik blijf dit altijd een gênante situatie vinden. Het altaar is nog even spuuglelijk als de vorige jaren, met een opstijgende Maria in het centrum.

Terwijl ik mij, zoals gewoonlijk, op de bankjes linksachter nestel maakt Hoofd-fotografie haar ronde door de Kathedraal. Bijna verstoort ze, in een zijbeuk, een lopende dienst, onder het mom, "alles voor de blog". Ik begin die jongelui wel een beetje te begrijpen, als ze halsbrekende toeren uithalen voor wat extra volgers. Van een dame, van een zekere leeftijd, verwacht je dat niet.

  Terwijl ik zit te wachten op de terugkomst van Hoofd-rondgang, ontdek ik dat onze bedelmevrouw een con-collega erbij heeft gekregen.

Om nu, zonder gezichtsverlies, de kathedraal te kunnen verlaten dien je nu twee keer in de buidel te tasten. Want ja, je kunt niet de één wel en de andere niet iets geven, volgens Hoofd-collecte.

Vanuit de bus weet Hoofd-fotografie dit plaatje te schieten, ondanks een dreiging dat het loslatende plafond in de bus naar beneden komt.