Zoals eerder vermeld gaan we in het restaurant eten. Op alle tafels is een roze papiertje geplaatst met daarop de naam van de besprokene. Met andere woorden, het wordt druk vanavond in verband met de Live muziek. De zangeres en gitarist, daaruit bestaat het orkest van vanavond, zijn alles al aan het installeren. We krijgen al heel even een voorproefje, als de begeleidende geluidsband even wordt aangezet. Hard, dat is het enige wat ik erover wil zeggen. Ik krijg meelij met die mensen die vlak voor de geluidsboxen zitten.
Als we het samen erover hebben, dat we weinig van de ACSI club merken, komt de stoet binnen zetten. Ruim 20 man sterk, met voorop de organisatie. Maar het is absoluut niet de bedoeling van de restaurantbeheerder, dat die kluit bij elkaar komt te zitten. Twee tafels van 10 en die staan ook nog een stukje uit elkaar. Dit is tegen het zere been van de pinnige dame, die de leiding op zich heeft genomen. Wij herkennen deze situatie uit eigener ervaring tijdens onze twee georganiseerde camper reizen. Er ontstaat een woordenwisseling, maar "het restaurant" houdt de poot stijf. De dame rechts heeft zoiets van "ik zit" en laat de boeren maar dorsen.
Vandaag kunnen we ons helemaal in het zwembad uitleven, want we hebben het bad voor ons alleen. Daarna koesteren we ons in de zon met een mooi boek, totdat het ons te warm wordt en we de tent, lees schaduw, invluchten. Ik "bruin" nog even mijn achterkant op de stretcher, maar ook dat houd ik niet lang vol.
Vanmiddag wandelen we nog even langs de boulevard en genieten van de diversiteit aan zon beleving.
Zo zit het ene stel, aan de zelf meegebrachte tafel, volledig warm aangekleed te genieten van een strand-picknick .....(hopelijk komt de volgende foto door de eindredactie).
... terwijl een ander stel, even verderop, de kleding meer als een belemmering ziet om lekker bruin te worden.
Denk niet dat een zonovergoten boulevard afgeladen is met zonaanbidders, het tegendeel is waar.
Dan even een beeld waarvan ik denk dat in Nederland niet tegen te komen. We passeren deze 3 dure racefietsen. Even denk ik dat ze niet op slot staan. Bij nadere inspectie bestaat de antidiefstal preventie uit een akelig dun kabeltje. Niet alleen "op" de weg hebben de Spanjaarden respect voor fietsers, zo te zien ook in de "stalling".
Vandaag kunnen we ons helemaal in het zwembad uitleven, want we hebben het bad voor ons alleen. Daarna koesteren we ons in de zon met een mooi boek, totdat het ons te warm wordt en we de tent, lees schaduw, invluchten. Ik "bruin" nog even mijn achterkant op de stretcher, maar ook dat houd ik niet lang vol.
