Jaren geleden, toen ik startte met deze epistels, vertelde mijn jongste zoon dat de interesse van onze kleinkinderen, voor dit schrijven, nihil was omdat er geen foto's van onszelf te bewonderen waren en zijn. Heel sporadisch verschijnt hier een kiekje van één van ons, want we zijn niet zo van de "selfies."
Na het doen van de boodschappen bij de Mercadona, lopen we nog even bij de receptie binnen om te informeren over een excursie naar de sinaasappel gaarden, hier in de omgeving. Achter de balie ontdek ik 4 kakelende baliemedewerksters, 2 aan de telefoon en 2 met elkaar. Er staan al een aantal mensen te wachten op enige aandacht van de medewerksters. Als plotseling een rijzige dame zich naar ons toe keert en zegt: "Jullie zijn zeker Ali en Herman uit Groningen." Voordat we van de verbazing zijn bekomen meldt ze, "Ik volg jullie, vandaar". Een paar dagen geleden ben ik gekiekt door Hoofd-fotografie liggend op mijn nieuwe stretcher. Mevrouw herkent de blauwe korte broek en durft daardoor de vraag wel aan. Ze zijn voor het eerste jaar met een camper onderweg, waardoor zij regelmatig diverse internet sites betreffende camperaars bezoekt. Het blijken ook nog eens buren te zijn van Wiep en Koos Beverwijk, die we alweer een paar jaar geleden ook op deze camping zijn tegen gekomen. Het blijft een kleine wereld, die van de campervolk.
Gisteravond lijkt het alsof de Spaanse bergen in brand staan en dat kan natuurlijk niet on-gefotografeerd blijven.
Voor het eerst sinds jaren is Villa Elise helemaal gerestaureerd te bewonderen. Al die jaren dat we hier komen heeft het in de steigers gestaan. Na een rijke historie is Villa Elise nu weer één van de mooiste herenhuizen, die aan de boulevard staan. Het zal in de toekomst als congrescentrum dienst doen en opnieuw de pracht van de vorige eeuw weergeven.
Ietsje minder grandeur heeft de kleurstelling van deze villa. Het komt op de foto niet helemaal over, maar het groen is van een dusdanig misselijkmakend groen, dat wij er een paar minuten voor nodig hebben om het te verwerken.
Dit nieuwe appartementen complex is de laatste jaren gebouwd. De Chinees aandoende Pagode bouw lijkt een aanwinst voor de Promenade. Maar bij nadere beschouwing, ontdekken we ontelbare scheuren in het bruine plaatwerk. Wij houden ons hart vast, hoelang dit nog goed gaat.
Na het doen van de boodschappen bij de Mercadona, lopen we nog even bij de receptie binnen om te informeren over een excursie naar de sinaasappel gaarden, hier in de omgeving. Achter de balie ontdek ik 4 kakelende baliemedewerksters, 2 aan de telefoon en 2 met elkaar. Er staan al een aantal mensen te wachten op enige aandacht van de medewerksters. Als plotseling een rijzige dame zich naar ons toe keert en zegt: "Jullie zijn zeker Ali en Herman uit Groningen." Voordat we van de verbazing zijn bekomen meldt ze, "Ik volg jullie, vandaar". Een paar dagen geleden ben ik gekiekt door Hoofd-fotografie liggend op mijn nieuwe stretcher. Mevrouw herkent de blauwe korte broek en durft daardoor de vraag wel aan. Ze zijn voor het eerste jaar met een camper onderweg, waardoor zij regelmatig diverse internet sites betreffende camperaars bezoekt. Het blijken ook nog eens buren te zijn van Wiep en Koos Beverwijk, die we alweer een paar jaar geleden ook op deze camping zijn tegen gekomen. Het blijft een kleine wereld, die van de campervolk.
