Benicassim 25

Vandaag moeten de hoognodige boodschappen worden gedaan, maar vooraleerst gaat het de wekelijkse en lokale markt over.

Als we aankomen, lijkt het alsof er een kraam in de brand staat. Maar het valt allemaal mee. Ze bakken hier een soort soezen en dat gaat gepaard met een sterke rookontwikkeling. In de verte hoor ik prachtige gitaarklanken vanaf de markt komen. Het zijn flamenco klanken, die ik herken van onder andere Paco Peña of Paco de Lucia.

Het is bijna onwerkelijk zo deze, sjofel uitziende,  jongeman twee melodieën tegelijkertijd uit zijn gitaar weet te toveren. Als we alweer een eindje zijn doorgelopen hoor ik hem de gitaar solo uit het Concerto de Aranjues van Joanquin Rodrigo uit zijn gitaar toveren. Ik raak ontroerd en ben kennelijk niet de enige, die geraakt wordt door zijn spel, want vele passanten gooien geld in zijn al goed gevulde gitaarhoes.

Waarom in hemelsnaam een foto van een paar bakjes spruiten, zult U zeggen. Nu ik de foto bekijk, heb ik spijt dat ik niet eentje in mijn hand heb genomen of er een mandarijn naast heb gelegd. Want zo groot zijn namelijk deze spruiten. Nog nooit eerder heb ik zulke grote spruiten gezien.

Als we even later onze boodschappen van de Mercadona in de fietstassen proberen te proppen, zien we onze gitarist zich aansluiten bij een stel bedelaars, die dagelijks voor deze winkel zitten. Trouwens één van het stel probeert wat extra's te verdienen door een soort sculpturen te maken, zoals fietsen, campers en normale auto's, van frisdrank- en bierblikjes (jammerlijk geen foto).