Benicassim 16

Het is zo'n dag, die je in Spanje, rond dit jaargetij, kan verwachten. Nog voor de zwemsessie wordt de was in één van de 7 professionele machines gestopt en kunnen we genieten van een verder leeg zwembad. De was tijd bedraagt 29 minuten en dat is een prima tijd om 40 baantjes te trekken.
Als de was hangt vormt die precies genoeg schaduw om lekker buiten te kunnen zitten, want in de 21 graden en zon is het echt te heet. Als ik in de middag achter de camper de schaduw opzoek, is dat net weer iets te frisjes, zo in de blote bast.
Het is onrustig op de camping, tenminste, dat meet ik af aan het aantal bezoekers, dat bij onze overburen informeert wanneer ze van plan zijn te vertrekken.

Het inpakken is al begonnen en de buurman loopt constant heen en weer. Onder de informerende mensen, is ook de Zweedse dame, waarvan wij deze plek hebben overgenomen. Ze keurt ons amper een blik waardig, alsof wij de kwade genius zijn die achter hun onvrijwillige verhuizing hebben gezeten.

Ook de naaste buren worden met een bezoek van een Engelse heer "vereerd", die naar de vertrektijd informeert. Hen was al te verstaan gegeven dat hun plekje voor een paar dagen gold.

Al dit, brengt ons op het idee om voor volgend jaar alvast een plek te bespreken.

Vanmiddag wandelen we nog "even" naar de boulevard om te genieten van het prachtige weer.

Kennelijk denken deze drie jonge knapen er ook zo over. Ze zijn aan het ballen in de toch nog frisse zee.

Deze vissers zijn op alles voorbereid, zelf op het vangen van vis, want ze hebben alvast hun barbecue klaar gezet. Die zacht oranje kleur aan de horizon is de "licht" met smog vervuilde ozonlaag.

Op het strand is de gemeente nog steeds bezig om alles schade, die Gloria heeft aangericht, te herstellen. De toegang tot het strand is nog steeds afgesloten, maar dan wel op de Spaanse manier. Het lijkt wel het hek van meneer Trump, dat hij, op de grens, tussen Mexico en de Amerika heeft laten plaatsen. Ook hier en daar een stukje. Ach, het gaat tenslotte om het symbool, nietwaar?