vrijdag 7 februari 2020

Benicassim 12

Het is vandaag vrijdag, dus worden er, na de dagelijkse zwemsessie, inkopen gedaan bij de Lidl en de Mercadona. Die laatste is tegenover de camping, met andere woorden, gemak dient de mens.
Op de fiets naar de Lidl, hoewel die ook maar 500 meter verderop zit, maar om nu alle boodschappen op je rug te gaan dragen....

Het is een ruime en nieuwe Lidl met een zeer uitgebreid assortiment. Ze hebben zelfs weer witbier, weliswaar in een fles, maar toch.
Wat mij opvalt is het ongeduld, lees haast, wat sommige oudere mensen schijnen te hebben, of te ontwikkelen. Kennelijk ervaren ze het naderende einde als een extra druk, maar geduldig zijn ze absoluut niet.

In een gangpad staat een groepje Spanjaarden, die elkaar een tijdje niet hebben gezien of gesproken. De begroeting is dan ook zeer uitgebreid en hartelijk. Ik sta het tafereel met genoegen gade te slaan. Opeens nadert een zeer oude heer, met achter zich aan zo'n sleep wagentje. Hij wringt zich door het groepje en trekt daarna bruusk zijn karretje achter zich aan. Dat er geen enkels worden beschadigd, mag een wonder heten.

Ook op de camping zijn sommige bewoners angstig dat ze het laatste avondmaal niet zullen halen.

Die bewegen zich voort op een zogenaamde SegWay, zeg maar een ouderwetse, maar elektrische step, maar dan met de wielen naast elkaar in plaats van achterelkaar. Neem van mij aan, die dingen komen aardig rap van hun plek, om het maar eens eufemistisch uit te drukken. Daar komt nog bij, dat je die krengen ook niet hoort aankomen, dus schrik je jezelf een hartverzakking, als het apparaat, met daarop de trotse eigenaar, op centimeters langs je komt stuiven. We zien ze in Benidorm ook wel langskomen, maar dan zijn het jongelui die ze besturen en niet een...... Trouwens nog knap dat Hoofd-fotografie er eentje op de gevoelige plaat kan vastleggen.

Soms komt de haast je duur te staan. Wat te denken van de onderstaande caravan die één van de laatste plekjes "vlug" in beslag wil nemen.

De bestuurder van een caravan van minstens 7,5 meter en een trekkend voertuig, van ruim 4 meter, wil even snel een krappe bocht nemen. Een hoop gekraak en geschreeuw is zijn deel. De bumper van de caravan blijft liever onder de heg liggen, maar de chauffeur denkt daar anders over, die wil gewoon naar zijn aangewezen plek. Gelukkig zijn er altijd hulpvaardige handen die ook met oplossingen komen en de bumper met "rekkers" aan de handvatten binden.

Wat ons altijd weer verbaasd is, dat bij aankomst en manoeuvreren naar de plek, mevrouw vaak in het voertuig blijft zitten tot alles op zijn plek staat. Maar ja, om op aanwijzingen van je vrouw je auto te parkeren is ook niet echt mannelijk, toch? Maar verstandig is het wel!