Benicassim 21

Gisteren worden we overvallen door een fenomeen wat we enige jaren geleden ook al hebben ervaren.

Plotseling verdwijnt de zon achter een gordijn van vochtig aanvoelende lucht. Alsof een natte deken om je heen wordt geslagen, zo voelt het. Ik herken het onmiddellijk en als ik me omdraai zie ik de bergen, achter de camping, in de mist verdwijnen.

Even later hoor ik, aan het einde van onze "Calle" (straatje), geroep en geschreeuw. Wat blijkt, de kampeer organisatie ACSI is met hun rondtoer door Spanje op deze camping neergestreken. Voor het overgrote deel zijn het caravans.

  De bedoeling is om deze caravan op de, door de dames, toegewezen plek neer te zetten. Maar dat valt nog niet mee. Zo te zien hebben de dames, ondanks hun luidkeelse aanwijzingen, er geen fiducie meer in.

Nu moet ook gezegd worden, meneer staat met zijn combinatie "shocking"klem. Voor staat hij ook al met zijn neus in de heg en dan heeft de chauffeur nog mazzel, dat die plek aan de overkant nog niet bezet is.

Gelukkig reizen ze in een groep en daar zijn altijd wel een aantal mannen bij die er "echt" verstand van hebben en hun bevindingen niet onder stoelen of banken steken. De één roept dit, de ander heeft weer een beter idee. Uiteindelijk besluiten ze om het hele spul maar los te koppelen en de caravan met de hand te verplaatsen. Misschien dat de eigenaar, over een paar jaar, wel een zogenaamde "mover" aan gaat schaffen, dan kan het allemaal elektrisch.
Gemak dient de mens, nietwaar.