Toulouse 1

Ik heb een slechte nacht. Steeds weer komen de laatste 60 seconden van de officiële speeltijd van Ajax-Spurs, dan is het nog 2-2, in mijn gedachten. Het is dan ook geen wonder dat ik stok-chagrijnig wakker wordt. Wat is het dan heerlijk als ik naar het toilet loop en een Fransman, pal voor mijn neus, zijn schijthuis in het toilet zie legen. Heerlijk is het, dat ik hem ongecontroleerd kan lopen uitschelden, dat hij een viezerik is. Kennelijk te beroerd om 25 meter de andere kant op te lopen, waar de officiële leegplek is. De campingbeheerder heeft het nog zo precies uitgelegd. Maar mij lucht deze scheldkanonnade heerlijk op en mijn chagrijn verdwijnt langzaam, volgens mijn reisgezelschap althans.

Kwart voor negen gaat het eerst naar de Intermarché om de boodschappen aan te vullen. Dan komt er een ritje van iets meer dan 100 km. Eitje, toch? Nou dat valt smerig tegen, want na 2,5 uur melden we ons op de stadscamping van Toulouse.

Het "wat is het hier mooi" klinkt meerdere malen door de cabine. Want het lieflijk glooiende Franse landschap is dan ook om van te genieten.

Afgewisseld met Franse stadjes en dorpjes, waar ik donders op mijn hoede moet zijn, want de ene na de andere oversteekplaats kruist ons pad. Sommigen worden aangelegd op een verhoging en als je niet oplet, zit je met je hoofd tegen het dak.

Sommigen dorpen lijken compleet verlaten en uitgestorven. Een tijd lang sukkelen we achter een Convoi Exceptionel" aan. Enorme ladingen, die begeleid worden door gele busjes. Zeker in de dorpjes gaat het dan bijna stapvoets.

  Wat we ook veel tegenkomen zijn de enorme stacaravans, die tegenwoordig ook wel met chalet worden aangeduid. Op smalle weggetjes is het dan wel even uitkijken, of het allemaal wel past en of ik niet in een overhangende boom verstrikt raakt.

Het is nog even schrikken als ik de camping op wil draaien, want enorme stalen hekken en een rood-witte slagboom belemmeren dat. Je staat daar met je camper midden op een T-kruising en dat is niet een prettig gevoel, kan ik U mededelen. Hoofd-aanbellen probeert, via een microfoontje, contact te maken en langzaam gaat de slagboom omhoog en schuift het stalen hek aan de kant. Voor vannacht wel weer een veilig gevoel. Vier nachten spreken we af, als de camping-juffrouw, in een veel te strak en veel te kort jurkje, tenminste klaar is aan de telefoon.

Morgen maar eens een kijkje nemen in Toulouse.