Een feuilleton zou ik kunnen schrijven over de Duitse buurman. Nog afgezien van de constante woordenstroom, die uit zijn mond komt, heeft hij ook een niet aflatende energie voor wat betreft zijn tweedehands wasmachinetje. Van alle kanten worden hem suggesties aangedragen vergezeld van de meest uiteenlopende “Reperatur Klebestoffen” om de lekkages te verhelpen. Iedere nieuwe soort probeert hij op de, nu totaal uitelkaar liggende, wasmachine uit. Het ding is zo “gaar”dat er spontaan gaten en scheuren in vallen.
Maar het blijft een afleiding op deze dag van “Faulenzen”, een prachtig Duits woord voor ontspannen. Persoonlijk vind ik de vertaling ”luilakken” beter op z’n plaats. Het ontbijt wordt opgevolgd door koffie drinken, wat op haar beurt wordt gevolgd door de lunch. Tussendoor wordt er, liggend in het zonnetje, gelezen. Rond vier uur wordt er een grote sinaasappel, uiteraard gepeld, voor mijn neus gezet. Dit wordt, een uurtje later, gevolgd door een bordje toast met brie, camembert, of Danisch Blue en een glaasje rode wijn. Natuurlijk eten we rond half zeven het avondmaal.
Dit blijft dan ook niet zonder gevolgen, getuige deze foto. Ik heb het geluk dat hier in de verste verte geen weegschaal te bekennen is, anders waren de geestelijke gevolgen niet te overzien. De gehele dag troost ik mij met het volgende. Ik vertelde de diëtiste dat het moeilijk is de laatste kilo’s eraf te krijgen, waarop zij antwoordde “Misschien is dit het dan wel, dus maak je geen zorgen”.
Regelmatig spreken wij mensen, die langer of korter in Spanje wonen. De meesten doen dit in een “eigen” huis. De Duitser, die we bij restaurant “Garten” spraken, bekende ons dat de koopprijs nog wel meevalt, maar de belastingen en de verzekeringen hier de pan uit rijzen.
Geïnspireerd door deze “Umziedler” zijn wij ook naarstig op zoek naar een onderkomen(tje). Natuurlijk is ons budget niet groot genoeg voor een “Droomhuis” en laten wij Sybrand Niessen nog even zijn ding doen voor anderen. Inmiddels hebben wij ons oog laten vallen op dit paleisje. Let vooral op de trap naar het dakterras en de rustieke “kantelen” die dit zonneterras omzomen.
Mocht de financiering niet geheel rondkomen, kunnen we altijd nog iets bijverdienen door het geheel als museum te gebruiken. Zeker gezien de Duitse Wehrmacht helm die we in de tuin vinden.
