Het loopt al stijf naar kwart na zessen als de natuur nog steeds van zins is haar warmte met ons te delen. In de schaduw is het nog ruim 23 graden, windstil, dus we kunnen er nog volop van genieten.
Vanmorgen is een oude (stiekeme) droom uitgekomen, namelijk het rijden op een Kreidler. In mijn jonge(re) jaren behoorde ik tot de groep Alto’s. Misschien ken je het type wel. We droegen een zogenaamde “Houtje Touwtje”, waarbij de knopen waren vervangen door een rond en taps toelopen houtje en de knoopsgaten vervangen door een koordje waar je dat houtje doorheen haalde. Zeer onpraktisch, want de wind had hierdoor vrij spel. Zeker als je op je Puch zat. 
Mijn chef inkoop wil namelijk naar El Verger, om de pleeborstel te ruilen, dus ga ik mee. Dan dien ik wel een fiets te regelen en dat lukt bij Folkert, onze achterbuurman. Folkert is ook diegene die mij naar Denia heeft gebracht om mijn E-bike te laten repareren, wat trouwens op niets uitliep. Eerlijk gezegd valt het niet mee om op een “gewone” fiets” 10 kilometer te fietsen. Maar ik kan dan wel weer mooi even mijn kreunen, “kremeneren” oftewel klagen oefenen.
In El Verger is een tuinman bezig de enorme rij coniferen te trimmen. Wij schatten in dat de gehele rij wel 1000 meter beslaat en hij is hier al een aantal dagen mee bezig. Als hij op de gevoelige plaat zal worden vastgelegd, verstopt hij zich achter de coniferen.
Als we terugkomen van de inkopen zit de gehele goegemeente te eten bij Sigrid, die pannenkoeken heeft gebakken. Ik krijg droog brood te eten en als ik dat achter de kiezen heb, biedt Sigrid mij een pannenkoek aan. Ik sla af, maar mijn “Mülleimer” probeert nog een deel weg te werken. Het smaakt heerlijk, als ik haar mag geloven, maar is wel een beetje vet. Na mijn weegsessie, van gisteren, ga ik mij niet meer aan dit soort zaken te buiten.
Morgen met het busje naar Oliva om, in ieder geval, mijn Vodafone te verlengen.
