“Bewolkt!”, roept mijn weervrouw, als ze het bed uitstapt om naar het toilet te gaan, “en het is frisjes buiten”, als ze weer terug komt. Ik draai mij nog eens lekker een keertje om. “Laat de boeren maar dorsen”, schiet de uitspraak van mijn moeder door me heen. Maar de nieuwsgierigheid overwint alle luiheid. Nieuwsgierig ben ik naar de stand van zaken rond mijn nieuwe versnellingsnaaf, die de firma Klei in Groningen naar mij heeft opgestuurd. Afgelopen zaterdag is het apparaat op de bus gegaan, maar is nog steeds niet in Spanje aangekomen, tenminste, dat geeft de Track & Trace aan. We wachten af.
Op weg naar ons kopje koffie op de boulevard zien we nog wel even de zon verderop de bergen schijnen, maar in Benidorm blijft het bewolkt. De jas is geen overbodige luxe, terwijl je toch nog mensen in korte broek ziet wandelen.
De stranden liggen er leeg en verlaten bij omdat de laaghangende bewolking de zon geen enkele kans geeft. In dunne bloesjes en korte broeken komen ze ons terras voorbij, rillend van de kou. Ik stel me voor dat deze mensen voor een weekeinde even zijn over gekomen en alleen op mooi weer hebben gerekend. Gelukkig is het achter de glazen en gesloten wanden goed toeven en kan de jas uit.
Dat laatste geldt niet voor de “petanca” spelers op het strand, die beoefenen hun spel met een dikke jas en lange broek aan, al heb je altijd uitzonderingen.
