Er bestaat in deze kleine huishouding een onbeschreven wet namelijk: “als de kokkin meer dan twee wijntjes heeft gedronken, wordt er niet meer gekookt.” Nu hoor ik critici al sputteren “dan drink je toch niet meer dan twee wijntjes?” Daar is iets voor te zeggen en eerlijkheidshalve weet ik ook niet of dit alles een voorop gezet plan is, maar het is nu eenmaal de realiteit. En zo gebeurt het dat we gisteravond, na een vorstelijke wandeling van rond de 20 minuten, in een Pizzeria in El Deveses zitten. Voor mij een zeer onfortuinlijk tijdstip, gezien de ontwikkelingen in de Nederlandse Eredivisie, want zo mis ik ontegenzeggelijk “Sport in Beeld”. Ja, ja, ja, natuurlijk weet ik ook dat het tegenwoordig Studio Sport heet, maar ik ben nu eenmaal van het nostalgische soort.
Deze houding op de foto is niet direct een vorm van disrespect aan mijn tafelgenote, maar wij positioneren ons in het restaurant wel dusdanig dat ik live Las Palmas-Osasuna kan kijken. Al blijkt dat is een zeer schrale troost. Grappig is wel dat we eerst met een mooier uitzicht op de immense televisie zaten, maar dat was aan een 6 persoons tafel en daar heeft de bediening geen zin in. Dan moeten ze namelijk zes couverts opnieuw indekken in plaats van twee.
Het eten is heerlijk en natuurlijk en met dat laatste bedoel ik dat er geen extra smaakstoffen, zouten en kruiden aan mijn calzone zijn toegevoegd, werkelijk zeer smaakvol.
De terugweg is vele malen korter, of dit moet komen van het sprookjesachtige uitzicht van een zonsondergang, die ons wordt geboden.
Dat ik zelfs ontroerd raak door het mooie licht op onze eerste avondwandeling heeft zeker ook te maken met de heerlijke temperatuur op dit moment van de dag. Het gemis van een fiets wordt hiermee geminimaliseerd.
Er was eens een beroemd filosoof die zei “ieder nadeel heb z’n voordeel”.
