Deze dag begint een “Little bit foggy” en dat komt niet door mijn alcoholconsumptie. De bergen, achter Benidorm, worden compleet aan het zicht onttrokken.
Om half elf hebben we een afspraak met Riky en Theo, om koffie te gaan drinken in Albir. Al ruim 20 jaar komen ze hier in deze omgeving en nog steeds ontdekken ze nieuwe en leuke adresjes om te eten of gewoon een kopje koffie te drinken.
Tutti Quanti in Albir is een Italiaans pizza restaurant waar gastvrijheid hoog in het vaandel staat. Eigenlijk verwacht je dan ook dat de Cafe con leche lekker is, maar dat valt een beetje tegen. Ook de bestelde espresso voldoet niet helemaal aan wat je ervan verwacht. De bediening daarentegen legt een enthousiasme aan de dag die ik nog niet veel vaker heb meegemaakt. Het is heerlijk warm in het zonnetje, zelfs zo heet dat we even later verhuizen naar een plekje onder de luifel en in de schaduw.
Het was ons al eens verteld, “het is in Albir altijd een paar graden frisser”. Nou dat is niks teveel gezegd. Langs het strand en in de zeewind is een extra vest absoluut geen overbodige luxe en ben ik blij dat ik gekozen heb voor een lange broek.
Ik kom op de boulevard nog tot een vreemde ontdekking bij het begin of einde van dit fietspad. Van de andere kant afkomend stopt het fietspad plotseling, om over te gaan in een voetpad. Maar van deze kant komend is het maar de vraag of je het fietspad op mag, gezien het eenrichting verkeersbord. Het leven soms zo enorm ingewikkeld.
Zo-even komt onze Engelse buurman, waar we al een week naast staan, vragen of ik op Internet zit. Ja, dat doe ik al een week. Wel, als ik op Internet zit, “Start his television to bleed”, geeft dubbele beelden zogezegd. Nu gaat het mij wat ver om de rest van de maand mijn Internet uit te schakelen, want ook jullie blijven dan verstoken van deze “pennenvruchten”. Dus ga ik nog even bij hem op bezoek. Hij begroet mij met een “Thank you”, want alles is weer oké. Ik heb niks veranderd.
Het blijven “Silly old people that voted For the Brexit”.
