Inmiddels alweer een volle week in ons geliefde Benidorm. Deze dag staat in het teken van een bezoek aan Skyler Satelliet in Albir.
Zoals ik al eens eerder meldde waren we een beetje ongerust over de staat van onze grote satellietschotel. Bij harde wind staat het apparaat op en neer te bewegen en verdwijnt het beeld kortstondig. Mijn hoofd technische zaken beveelt mij dan om onmiddellijk het geheel in te klappen, waarna we elkaar de rest van de avond een beetje glazig zitten aan te kijken. Want hoe kom je een avond zonder televisie door? Gelukkig is er nog een “los” schoteltje waarmee we televisie kunnen kijken.
Je zou de foto’s kunnen bekijken die de blog niet hebben gehaald, want daar zitten werkelijk juweeltjes tussen. Wat te denken van deze mevrouw op haar brommertje. Zien en gezien worden, geldt zeker voor haar en zeker dat laatste. Waarom anders zet je je hondje ook een soort van helm op z’n kop.
Denk niet, gezien de bovenstaande tekst, dat ze hier achterlijk zijn. Dit “Vrolijk Paasfeest” is zeker een aantal weken voorlijk te noemen.
Oh ja, als we bij Skyler aankomen zijn we een half uur te vroeg. Ik meld mij bij de achterdeur en dat valt niet in goede aarde. “Wat doet U hier?” Mijn melding dat ik een afspraak heb maakt niets goed. “Er komt zo iemand bij U”. Kennelijk overtreed ik een privé grens en ik trek mij schielijk terug. De eigenaar meldt zich om half 3 en bekijkt de schotel. “Er is niets aan de hand met Uw schotel” meldt hij na uitgebreid onderzoek. “Deze speling is normaal”. Het onderzoek is kosteloos, want dat valt onder het kopje “service”. “Trouwens, niet meer bij ons binnenstappen door de achterdeur, dat is ons privé terrein. Kennelijk heeft de dienstdoende monteur het aan zijn baas gemeld.
Zo blijkt maar weer, “kloppen alleen is niet altijd voldoende”.
