Tjonge, we hadden al een paar keer gehoord, van mensen die hier al wat langer staan, dat de wind wel eens heel heftig kan zijn. Nou gisteravond krijgen we daar een voorbeeld van. Vanuit het niets ontwikkelt zich een storm met een geweld, dat wij nog niet kennen. Gelukkig staan wij in de beschermde luwte van een woning en een rij bomen. Hoewel de afvallende takken van deze bomen een angstaanjagend geluid op ons dak maken.
Maar ik wil het nog even over gister hebben en zeker over mijn fiets, want ik was bang dat het verhaal gister anders iets te lang zou worden. Na de boodschappen in Oliva, ga ik toch nog even met mijn fiets aan de slag. Van mijn fietsenwinkel, waar ik telefonisch contact mee heb, hoor ik hoe ik de bescherming van de aandrijving veilig kan verwijderen om te kijken of de ketting eraf is gelopen. Terwijl ik hiermee bezig ben ervaar ik veel belangstelling en ondersteuning van mijn buren. Vergelijkingen met de wasmachine van de buurman zijn niet van de lucht.
Als onze achterbuurman mij in de gaten krijgt komt hij even kijken. Meestal heeft hij een duidelijke inbreng in allerlei zaken en daar heb ik soms zo mijn bedenkingen bij. Maar zijn gereedschapskist komt op de proppen en er worden onderdelen verwijderd om een beter zicht op de situatie te krijgen.
Dan opeens komt hij met een idee. Hij kent een fietsenwinkel in Denia waar de eigenaar Duits spreekt. Dat is fantastisch, maar hoe kom ik in Denia wat 12 kilometer verderop ligt. Nou, dat is geen vraag voor Folkert “Was denkst Du selbst, mit meinem Auto natürlich ”. Kijk, daar word ik onmiddellijk ongemakkelijk van, want stel je voor dat iemand, buiten mijn “levensader” natuurlijk, iets voor mij zou doen. Hulp vragen is niet mijn ding.
Maar hij zet door en een uur later ligt mijn fiets in zijn auto en rijden we richting Denia. Het is even een dingetje om voor de deur van de fietsenwinkel te parkeren, maar als we daar mee klaar zijn openen ze gelijktijdig de winkel. Ja mensen, in Spanje hebben ze nog siësta en beginnen de zaken weer om half vijf, nadat ze vanaf half twee gesloten zijn. In de winkel neemt Folkert het gesprek onmiddellijk over. Hij masseert de eigenaar met algemeenheden over vriendschap en elkaar kennen, waaruit ik begrijp dat dit jaren geleden is, maar toch. Even later wordt mijn fiets uit elkaar gehaald. Ik kijk ernaar met opperste verbazing en al snel komt de conclusie “Mijn fiets heeft een ernstig probleem in de Naaf”. Hier liggen ook de versnellingen, maar hij gaat zijn handen daar niet aan branden. Ik doe er verstandig aan hem in Nederland te laten repareren, temeer er nog een garantie op de fiets rust. (Ik heb hem vertelt dat de garantie van een Flyer fiets op 5 jaar ligt.) Folkert is “enttäuscht“ omdat de fiets niet gerepareerd kan worden, maar ik ben opgelucht, want ik weet waar ik nu aan toe ben. Het betekent wel dat ik tot Juni, wanneer we terug in Nederland zijn, geen fiets meer tot mijn beschikking heb. Tja, “Shit happens when you are on the road”, nietwaar?
Ik ben Folkert dankbaar, dat hij ervoor heeft gezorgd dat ik rust krijg omtrent mijn fiets. Natuurlijk wil ik mijn dank uitdrukken in een vergoeding. Maar Folkert denkt daar heel anders over. “Wir sind alle Camper und wir helfen Einander. Ich hab Dich angeboten nach Denia zu Fahren, Schluss”
Kijk, van zo een gemeenschap wil ik wel deel uitmaken.
