Omdat mijn fiets iedere dienst weigert en daardoor niet meer inzetbaar is nemen we het pendelbusje. Dat rijdt iedere vrijdag om 10 uur naar Oliva en om 1 uur weer terug naar de camping. Voordat we in Oliva aankomen doet het busje nog een aantal andere campings in de omgeving aan. Dit gaat langs een dusdanig smalle weg dat zelf fietsers de chauffeur nopen een eindje terug te rijden om ze te laten passeren.
De markt in Oliva is werkelijk een feest. Voetje voor voetje strompel je de 2 kilometer lange markt af, om op de terugweg de andere kant van de kraampjes aan te doen. Zo druk het ook is, er zijn momenten dat Spaanse dames doodleuk een gesprek beginnen, midden op de looproute. Hierdoor ontstaat een opstopping en moet je even “op de plaats” rust maken. Trouwens, het overgrote deel spreekt hier Duits en soms Nederlands, met hier en daar een beetje Frans en dan vergeet ik nog de Engelsen. Het valt mij op dat de Engelsen “ijzerenheinig” proberen “af te dingen”, maar dan in het Engels. De Spanjaarden begrijpen er niks van en dat geeft hilarische toestanden.
Sommige uitbaters proberen het nog op de bovenstaande manier. Anti crisis maaltijd met keuze uit 3 menu's, drinken en een nagerecht voor €5,95
Voor de inkopen wandelen we naar de Aldi om aansluitend de Mercadona aan te doen voor de aanvullingen. Indrukwekkend hoe, na een maandje Mercadonna in Benicasim, hoofd inkopen haar weg vindt in deze winkel.
Om één uur stappen we, bepakt en bezakt met etenswaren voor een groot aantal dagen, weer op het busje naar de camping.
