Gisteravond eten we in een klein en typisch Spaans restaurantje met Riky, Theo, Frans, Anne-Roos, Theus en Annie. Ik kan rustig zeggen dat het eten er “zeer apart” wordt bereid. Bijvoorbeeld mijn Spare Ribs zijn nauwelijks als dusdanig te herkennen.
Voor alle duidelijkheid, ik zie ze hier niet vliegen. Maar terwijl Anne-Roos een gesticuleerde uiteenzetting geeft van een recentelijk gebeuren, wordt mijn aandacht regelmatig afgeleid door een enorm beeldscherm, waarop de meest moderne muziek clips worden vertoond. Eén en ander gelardeerd met zeer schaars geklede en goed uitziende dames.
Vandaag wandelen we weer de 25 minuten naar Torre Levante, aan de boulevard, voor ons kopje koffie. Dat de knie niet al teveel tegensputtert is de reden dat ik voorstel aansluitend, “even naar de duifjes” te wandelen. Uiteraard doen we dat dwars door het “oude centrum” langs allerlei gezellige winkeltjes.
Deze “stierenvechter” (de stier staat rechts achter hem op de grond) maakt er een heel circus van als hij vermoedt dat mijn fotograaf hem op de kiek wil zetten. Nee, eerst zullen we hem moeten betalen, zo maakt hij ons duidelijk. Ik geef hem aan dat we ons op openbare ruimte bevinden. Dus besluit hij zichzelf achter zijn beetje belachelijk uitziende “muleta” te verbergen. Dat geeft mijn eega de kans om hem vast te leggen. De dame in het roze blijkt een kerel te zijn die weinig moeite doet om ook maar één moment stil te zitten, wat toch een beetje de bedoeling is van een “standbeeld”.
Een beetje overmoedig geraakt beklimmen we de 60 treden naar “Balcon del Mediterraneo” om daarmee onszelf te trakteren op een prachtig uitzicht op Benidorm.
Boven ontdekken we ook het standbeeld, dat in 1965 is opgericht, voor de gevallenen op zee rond Benidorm genaamd “a los muertos en la mar”.
Morgenochtend gaan we voor het eerst “Brekvasten” om afscheid te nemen van Anne-Roos en Frans, want die vertrekken weer naar Nederland.
