Gisteravond verlaat mijn fotografe, aangestuurd door de prachtige luchten, in romantische toestand ons onderkomen.
Even daarvoor is bij onze buren de tuinman gestopt om met een zogenaamde draadmaaier, die vreselijk lawaai maakt, het te hoge gras te maaien.
Het duurt een tijdje voordat ze weer terugkeert, maar als ik de reden en het resultaat bekijk, snap ik dat volledig. Tja, soms heb je even inspiratie nodig.
Vandaag gaat het naar Oliva. Het is prachtig warm weer en het zou prachtig geweest zijn als we het op de fiets hadden kunnen doen, maar dat is ons even niet gegund. Ten eerste zoeken we de Vodafone winkel, die zo groot is dat we hem pal voorbij lopen. Eerst 3 GB op de Huawei MiFi laten zetten en dan gaan we aan de heerlijke “Café con leche.” Ik weet niet wat er precies met mij aan de hand is, maar het lijkt erop alsof het jachtseizoen is geopend……. Overal zie ik jong pootgoed rondlopen, of het komt door de warmte, maar ik word er bijkans duizelig van, maar ja wat wil je ook op deze leeftijd.
Als het pendelbusje bijna de terugweg weer wil aanvangen stappen er, op het laatste moment, voor ons onbekende mensen in. Het betalen duurt een eeuwigheid en ze willen hun inkopen ook nog eens onderin de bus gepakt hebben. Dan kunnen we eindelijk gaan. De chauffeur is al een beetje geërgerd als de dame wederom naar voren komt. Let wel het is rond de 40 graden in het busje als we weer, pal voor een verkeerslicht, stilstaan en de dame en heer uit willen stappen. Ze zitten in het verkeerde busje. Als dan de chauffeur eerst het geld teruggeeft en daarna er achter komt dat hij ook nog de boodschappen uit het luik moet halen is de boot werkelijk aan. Ik ben blij dat we de terugweg over de grote weg gaan. Door de smalle straatjes was het echt niet goed gekomen, met dit humeur van de chauffeur.
